Ο ορισμός του «καλού θανάτου»
Η φράση «καλός θάνατος» αποτελεί χωρίς αμφιβολία οξύμωρο σχήμα. Ο θάνατος δεν μπορεί ποτέ να είναι μια καλή εμπειρία για κανένα από τα «εμπλεκόμενα μέρη», από το μελλοθάνατο ή τον ίδιο τον θανόντα μέχρι τους φίλους και τους συγγενείς του.
Παρ’ όλα αυτά, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο UCSD της Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι μπορεί ένας θάνατος να χαρακτηριστεί «καλός» ή τουλάχιστον καλύτερος από έναν άλλο...
Θα μπορούσε να πει κανείς με σχετική αντικειμενικότητα ότι δεν είναι το ίδιο να πεθαίνει κάποιος μέσα στον πόνο ή πολύ ξαφνικά σε αντίθεση με το να πεθαίνει γαλήνια σε βαθιά γεράματα ενώ κοιμάται. Μια τέτοια γενική προσέγγιση αποτέλεσε για τους ερευνητές το έναυσμα να αναζητήσουν τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του «καλού θανάτου».
Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη με τίτλο «Ο ορισμός του καλού θανάτου» που δημοσιεύεται στην Αμερικανική Επιθεώρηση Γηριατρικής Ψυχιατρικής, 10 είναι οι «προϋποθέσεις» για να χαρακτηριστεί ο θάνατος «καλός».
Οι ερευνητές εστίασαν στις εμπειρίες ασθενών, συγγενών και παρόχων υγείας, αντλώντας στοιχεία από 36 παλαιότερες μελέτες.
Οι ερευνητές αναγνώρισαν τις παρακάτω 10 παραμέτρους ως «γνωρίσματα» του καλού θανάτου:
1. διαδικασία θανάτου
2. απουσία πόνου
3. θρησκεία και πνευματικότητα
4. συναισθηματική ευημερία
5. πληρότητα ζωής
6. προτιμήσεις θεραπείας/φροντίδας
7. αξιοπρέπεια
8. οικογένεια
9. ποιότητα ζωής
10. σχέση με τον πάροχο υγείας
Μία ακόμη γενική κατηγορία (11η παράμετρος) περιελάμβανε άλλα επιμέρους γνωρίσματα που αναφέρθηκαν πιο αποσπασματικά.
Για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, η απουσία πόνου, η συναισθηματική ευημερία και η διαδικασία (συμβάν) που οδήγησε στο θάνατο ήταν οι τρεις παράμετροι με τη μεγαλύτερη βαρύτητα από την παραπάνω λίστα.
Διαβάστε επίσης:
Τα πέντε κυριότερα πράγματα για τα οποία μετανιώνουν οι ετοιμοθάνατοι
