Κοινή χημική ουσία στα πλαστικά συνδέθηκε με αυτισμό και ΔΕΠΥ στα παιδιά

Οι διαγνώσεις για Διαταραχή του Φάσματος του Αυτισμού (ΔΦΑ) και για Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) έχουν αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι λόγοι είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι αν και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο.

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο PLOS ONE από ερευνητές στο στην Σχολή Οστεοπαθητικής Ιατρικής Rowan-Virtua και στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ, τα παιδιά με ΔΑΦ ή ΔΕΠΥ συχνά έχουν μειωμένη ικανότητα να αποβάλλουν από τον οργανισμό τους το κοινό πρόσθετο στα πλαστικά δισφαινόλη Α (BPA), αυξάνοντας έτσι την έκθεσή τους σε αυτήν την ουσία.

Γιατί τα παιδιά είναι πιο επιρρεπή στη δισφαινόλη Α

Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο λόγος για τη σύνδεση είναι η μειωμένη αποτελεσματικότητα του παιδικού οργανισμού σε ένα βασικό βήμα που εμπλέκεται στην αποτοξίνωσή του από την BPA.

Μετά την κατάποση ή την εισπνοή BPA, η ουσία αυτή φιλτράρεται από το αίμα στο ήπαρ μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται γλυκουρονίωση. Η γλυκουρονίωση είναι η διαδικασία προσθήκης ενός μορίου σακχάρου σε κάποια τοξίνη. Κάτι τέτοιο κάνει την τοξίνη υδατοδιαλυτή, επιτρέποντάς της να διέλθει γρήγορα από το σώμα μέσω των ούρων.

Γενικώς, οι άνθρωποι παρουσιάζουν μια γενετική μεταβλητότητα στην ικανότητά τους να αποτοξινώνουν τον οργανισμό τους από την BPA. Τα γενετικώς ευαίσθητα άτομα έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να αποτοξινώσουν το αίμα τους μέσω αυτής της διαδικασίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ιστοί τους εκτίθενται σε BPA σε υψηλότερες συγκεντρώσεις και για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους.

Πόσο μειωμένη ικανότητα έχουν τα παιδιά με αυτισμό ή ΔΕΠΥ να φιλτράρουν την ΒΡΑ

Η ερευνητική ομάδα μέτρησε την αποτελεσματικότητα της γλυκουρονιδίωσης σε τρεις ομάδες παιδιών που μελετήθηκαν από τις κλινικές της Ιατρικής Σχολής Rutgers: 66 με αυτισμό, 46 με ΔΕΠΥ και 37 υγιή παιδιά.

Η μελέτη έδειξε ότι:

• για ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών με αυτισμό, η ικανότητα προσθήκης του μορίου γλυκόζης σε εκείνο της BPA είναι περίπου 10% μικρότερη
• για ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών με ΔΕΠΥ, αυτό το ποσοστό φτάνει στο 17%

Η μειωμένη ικανότητα καθαρισμού τέτοιων περιβαλλοντικών ρύπων από το σώμα είναι “η πρώτη ισχυρή βιοχημική απόδειξη της σχέσης μεταξύ της BPA και της ανάπτυξης αυτισμού ή ΔΕΠΥ”, δήλωσε ο δρ. T. Peter Stein, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής χειρουργικής στο Rowan-Virtua. “Με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι η ΔΕΠΥ εμφανίζει το ίδιο ελάττωμα στην αποτοξίνωση της BPA”.

Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να καθοριστεί εάν ο αυτισμός και η ΔΕΠΥ αναπτύσσονται στην μήτρα μέσω αυξημένης έκθεσης ΒΡΑ στη μητέρα ή στο παιδί κάποια στιγμή μετά τη γέννηση, είπε ο δρ. Stein.

Είναι πιθανό να υπάρχουν άλλοι παράγοντες πίσω από την ανάπτυξη του αυτισμού και της ΔΕΠΥ, πρόσθεσε ο ίδιος. Η αδυναμία αποτελεσματικής απομάκρυνσης αυτών των χημικών ουσιών από το αίμα δεν υπάρχει σε κάθε παιδί με αυτές τις νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Αλλά η μειωμένη δυνατότητα φιλτραρίσματος της BPA είναι “μια μείζονα οδός, διαφορετικά δεν θα ήταν τόσο εύκολα ανιχνεύσιμη σε μια μελέτη μέτριου μεγέθους”, δήλωσε ο δρ. Stein.