Σκλήρυνση κατά πλάκας: Τι είναι ο αλγοπλαστικός πόνος που δυσκολεύει την κίνηση
Ο πόνος μπορεί να έχει πολλές μορφές για τα άτομα που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας και μία από αυτές μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στην άσκηση, όπως δείχνει νέα έρευνα.
Μια κατηγορία πόνου που βιώνουν οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι αυτός που οι συγγραφείς της νέας μελέτης ονομάζουν αλγαισθητικό, ο οποίος περιγράφει τον πόνο που εμφανίζεται μετά από ένα φυσικό τραυματισμό ή άλλες βλάβες στους ιστούς του οργανισμού. Παραδείγματα αλγαισθητικού πόνου είναι το άλγος από ένα τραυματισμό κατά την άθληση, από μία οδοντιατρική επέμβαση ή από μία αρθρίτιδα.
Ο αλγαισθητικός πόνος είναι η συχνότερη μορφή πόνου και εμφανίζεται μετά από ενεργοποίηση των αλγοϋποδοχέων, δηλαδή των ειδικών νευρικών απολήξεων που βρίσκονται στους διάφορους ιστούς.
Μια άλλη μορφή είναι ο νευροπαθητικός πόνος, ο οποίος προκαλείται από την απώλεια του προστατευτικού περιβλήματος μυελίνης γύρω από τα νεύρα, που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου.
Η άσκηση εξακολουθεί να είναι δυνατή με αυτούς τους δύο τύπους πόνου, αλλά ένας τρίτος τύπος, που ονομάζεται αλγοπλαστικός πόνος, θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στη θεραπευτική άσκηση για τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, αναφέρει μια ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
«Ο αλγοπλαστικός είναι ένας χρόνιος και διάχυτος πόνος που μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί ή να περιγραφεί με ακρίβεια», εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Libak Abou, ερευνητής φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης.
Ο αλγοπλαστικός πόνος είναι ο σημασιολογικός όρος που προτείνει η διεθνής κοινότητα ερευνητών πόνου για να περιγράψει μια τρίτη κατηγορία πόνου που διαφέρει από τον αλγαισθητικό πόνο, που προκαλείται από φλεγμονή και βλάβη των ιστών και τον νευροπαθητικό πόνο, ο οποίος προκαλείται από βλάβη στο νευρικό σύστημα.
Οι μηχανισμοί που διέπουν αυτό τον τύπο πόνου δεν είναι πλήρως κατανοητοί, αλλά θεωρείται ότι η αυξημένη διέγερση του κεντρικού νευρικού συστήματος, η αισθητηριακή επεξεργασία και η τροποποιημένη διαμόρφωση πόνου παίζουν βασικό ρόλο.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται αυτός ο τύπος πόνου, δεδομένου ότι δεν θα ανταποκριθεί σε διαφορετικές θεραπευτικές στρατηγικές που χρησιμοποιούνται ήδη για τον αλγαισθητικό πόνο, όπως τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και οπιοειδή, χειρουργικές επεμβάσεις ή ενέσεις.
«Σε ένα άτομο με σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτός ο τύπος πόνου προκύπτει από την αλλοιωμένη επεξεργασία των σημάτων στο κεντρικό νευρικό σύστημα», εξηγεί ο Abou.
Οι ερευνητές εξέτασαν 938 άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας αναφορικά με τα καθημερινά επίπεδα πόνου και σωματικής δραστηριότητας.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που ανέφεραν υψηλά επίπεδα αλγοπλαστικού πόνου, ήταν λιγότερο πιθανό να είναι δραστήριοι, σε σύγκριση με τα άτομα με χαμηλότερα επίπεδα.
«Υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη να λαμβάνεται υπόψη το είδος του πόνου που βιώνουν οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας πριν τους δοθεί ένα σχέδιο άσκησης. Η ιδέα της συνεκτίμησης του αλγοπλαστικού πόνου κατά το σχεδιασμό της άσκησης για τους πάσχοντες με σκλήρυνση, θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς ασθενείς να φτάσουν σε ένα επίπεδο δραστηριότητας που θα βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων χωρίς να τους προκαλεί έντονο πόνο», δήλωσε ο Abou.
«Ο τελικός στόχος είναι να βοηθήσουμε τα άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση να διατηρήσουν τη λειτουργική τους ανεξαρτησία. Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτοί οι ασθενείς θα χρειαστούν πιθανότατα επιπλέον υποστήριξη από τη φυσικοθεραπευτική τους ομάδα για να τους κρατήσουν σε μια πορεία με λιγότερο πόνο», δήλωσε ο Abou.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στην επιθεώρηση The Journal of Pain.
