Ποιες χρόνιες παθήσεις αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου και θανάτου

Οι ερευνητές στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, διαπίστωσαν επίσης ότι οι χρόνιες παθήσεις συνδέθηκαν με υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου, προσφέροντας πληροφορίες που μπορούν να συμβάλουν στις προσπάθειες πρόληψης.

Η επικοινωνία μεταξύ ασθενειών, στο πλαίσιο της οποίας η διάγνωση μιας χρόνιας πάθησης επιταχύνει τον κίνδυνο εμφάνισης μιας διαφορετικής ασθένειας, λαμβάνει όλο και μεγαλύτερη προσοχή.

Προκλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι καρδιακά επεισόδια, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, μπορούν να διεγείρουν την ανάπτυξη όγκων και τη μετάσταση σε μοντέλα ποντικών με καρκίνο του εντέρου και του μαστού.

Κλινικές μελέτες δείχνουν ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρδιακή ανεπάρκεια ή μυοκαρδιακό έμφραγμα αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου σε σύγκριση με άτομα που δεν πάσχουν από αυτές τις παθήσεις.

Η μεροληψία στις προληπτικές εξετάσεις παραμένει ένα θέμα που προκαλεί ανησυχία, καθώς τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρδιακές παθήσεις ενδέχεται να υποβάλλονται σε συχνότερες ιατρικές εξετάσεις, γεγονός που οδηγεί σε έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου.

Στη μελέτη «Συννοσηρότητα στη μέση ηλικία και έκβαση του καρκίνου», οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια δευτερογενή ανάλυση της προοπτικής δοκιμής προσυμπτωματικού ελέγχου του προστάτη, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου και των ωοθηκών για να διερευνήσουν πώς οι συννοσηρότητες στη μέση ηλικία επηρεάζουν τον μελλοντικό κίνδυνο καρκίνου και τη θνησιμότητα.

Μια ομάδα 128.999 ενηλίκων ηλικίας 55 έως 74 ετών εγγράφηκε μεταξύ 1993 και 2001 σε 10 κέντρα προληπτικού ελέγχου στις ΗΠΑ. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ιστορικό 12 συννοσηροτήτων, ταξινομημένων σε πέντε κατηγορίες σύμφωνα με την ταξινόμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας: καρδιαγγειακές, αναπνευστικές, γαστρεντερικές, ηπατικές και μεταβολικές παθήσεις.

Μετά από μέση παρακολούθηση 20 ετών, μόνο το αναπνευστικό και το καρδιαγγειακό ιστορικό συσχετίστηκαν με στατιστικά σημαντική αύξηση της συνολικής επίπτωσης καρκίνου.

Οι μεταβολικές, γαστρεντερικές και ηπατικές παθήσεις δεν αύξησαν τον κίνδυνο εμφάνισης όλων των μορφών καρκίνου, αν και κάθε μία από αυτές συσχετίστηκε στενά, θετικά ή αρνητικά, με διάφορους τύπους καρκίνου.

Κάθε συννοσηρότητα συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης τουλάχιστον ενός τύπου καρκίνου.

Οι ηπατικές παθήσεις είχαν την ισχυρότερη συσχέτιση με μελλοντικό καρκίνο του ήπατος. Οι μεταβολικές παθήσεις συνδέονταν με υψηλότερο κίνδυνο για εννέα τύπους καρκίνου και χαμηλότερο κίνδυνο για τέσσερις τύπους, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων του πνεύμονα και του προστάτη.

Οι αναπνευστικές παθήσεις, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και οι μεταβολικές παθήσεις, συσχετίστηκαν με αυξημένη θνησιμότητα από καρκίνο.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι συννοσηρότητες στη μέση ηλικία επηρεάζουν την ανάπτυξη του καρκίνου και τον κίνδυνο θνησιμότητας.

Οι στρατηγικές δημόσιας υγείας που εστιάζουν στην έγκαιρη διάγνωση και διαχείριση των χρόνιων παθήσεων μπορεί να συμβάλουν στη βελτίωση της πρόληψης του καρκίνου και των επιπλοκών του.

Η επίσημη ενσωμάτωση του ελέγχου συννοσηρότητας στις συνήθεις αξιολογήσεις του κινδύνου καρκίνου, θα μπορούσε να υποστηρίξει πιο εξατομικευμένα προγράμματα πρόληψης στις συνήθεις αξιολογήσεις.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Network Open.