Ποια είναι τα στάδια της Νόσου του Πάρκινσον;

Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκαμψία, τρόμο και δυσκολίες ισορροπίας και συντονισμού.

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, μπορεί να εμφανιστούν μυϊκοί πόνοι και κράμπες, προβλήματα ύπνου, εξασθένηση της μνήμης, κατάθλιψη και αλλαγές στη συμπεριφορά.

Η προοδευτική φύση της νόσου σημαίνει ότι τα συμπτώματα εκδηλώνονται με συγκεκριμένη σειρά και σταδιακά επιδεινώνονται. Η προβλέψιμη εξέλιξη επιτρέπει στους γιατρούς να χρησιμοποιούν την κλίμακα ως εργαλείο αξιολόγησης και παρακολούθησης.

Kλίμακα Hoehn και Yahr

Αρχικά, η κλίμακα Hoehn και Yahr αποτελούνταν από πέντε στάδια, αλλά τροποποιήθηκε για να συμπεριλάβει δύο επιπλέον στάδια: 1,5 και 2,5.

Αυτή η επέκταση επιτρέπει την ακριβέστερη ταξινόμηση των συμπτωμάτων και την καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης της νόσου.

Η κλίμακα βασίζεται στη σειρά με την οποία εμφανίζονται τα συμπτώματα και τη σταδιακή τους επιδείνωση. Κάθε στάδιο έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να εντοπίσουν και να αξιολογήσουν για να προσδιορίσουν το στάδιο που βρίσκεται κάθε ασθενής.

Στάδιο 1: Τα πρώτα συμπτώματα

Το πρώτο στάδιο αντιπροσωπεύει την πρώιμη έναρξη της νόσου του Πάρκινσον. Τα συμπτώματα είναι πολύ ήπια και δεν προκαλούν αναπηρία ούτε παρεμβαίνουν στις καθημερινές δραστηριότητες. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της φάσης είναι ότι τα συμπτώματα επηρεάζουν μόνο τη μία πλευρά του σώματος.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα σε αυτό το στάδιο περιλαμβάνουν τρόμο, συνήθως σε ένα χέρι ή πόδι, και ήπιες αλλαγές στη στάση του σώματος, την κίνηση και τις εκφράσεις του προσώπου. Αυτά τα αρχικά συμπτώματα είναι τόσο ήπια που συχνά περνούν απαρατήρητα ή αποδίδονται στη φυσιολογική γήρανση.

Στάδιο 1.5: Επέκταση στον κορμό

Αυτό το ενδιάμεσο στάδιο δεν διαφέρει πολύ από το πρώτο, εκτός από το ότι εμπλέκονται ο αυχένας και η σπονδυλική στήλη. Τα συμπτώματα παραμένουν ήπια και μονόπλευρα, αλλά η συμμετοχή επεκτείνεται στον κορμό του σώματος.

Στάδιο 2: Διμερής συμμετοχή

Στο δεύτερο στάδιο, τα συμπτώματα επηρεάζουν και τις δύο πλευρές του σώματος, αν και η ισορροπία δεν έχει ακόμη τεθεί σε κίνδυνο. Η μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο στάδιο μπορεί να διαρκέσει μήνες ή χρόνια.

Οι αλλαγές στη στάση και το βάδισμα γίνονται πιο εμφανείς. Οι ασθενείς μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζουν προβλήματα ομιλίας, όπως μπερδεμένες λέξεις ή αδυναμία ελέγχου του τόνου της φωνής. Παρατηρείται επίσης μεγαλύτερη ακαμψία και απώλεια ελέγχου των εκφράσεων του προσώπου.

Το στάδιο εξακολουθεί να μην είναι εύκολο να διαγνωστεί, καθώς τα συμπτώματα μερικές φορές αποδίδονται στη γήρανση.

Στάδιο 2.5: Προβλήματα πρώιμης ισορροπίας

Σε αυτή τη φάση, οι ασθενείς αρχίζουν να εμφανίζουν ήπια εξασθένιση της ισορροπίας, αλλά δεν υπάρχει ακόμη πλήρης απώλεια ισορροπίας.

Οι γιατροί ζητούν από τους ασθενείς να εκτελέσουν συγκεκριμένες ασκήσεις για να αξιολογήσουν το βαθμό στον οποίο έχει επηρεαστεί η ισορροπία τους.

Στάδιο 3: Σημαντική απώλεια ισορροπίας

Το τρίτο στάδιο σηματοδοτεί μια σημαντική εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον και συχνά θεωρείται η ενδιάμεση φάση σε ολόκληρη την εξέλιξη της διαταραχής. Υπάρχει απώλεια ισορροπίας και εκτελούνται διάφορες ασκήσεις για την επαλήθευσή της.

Εάν ο ασθενής δεν ανακτήσει την ισορροπία του και ο γιατρός πρέπει να τον πιάσει για να αποτρέψει μια πτώση, η ισορροπία θεωρείται μειωμένη. Όταν ο ασθενής έχει φτάσει σε αυτό το στάδιο, οι γιατροί μπορούν να κάνουν οριστική διάγνωση.

Η αναπηρία είναι εμφανής και οι ασθενείς δυσκολεύονται να εκτελέσουν βασικές εργασίες, όπως το ντύσιμο και το φαγητό. Είναι δυνατή η εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων χωρίς εξωτερική βοήθεια. Ανάλογα με τον τύπο της εργασίας και πόση σωματική συμμετοχή προϋποθέτει, μπορεί να είναι δυνατή η συνέχιση της εργασίας.

Στάδιο 4: σοβαρά συμπτώματα και εξάρτηση

Τα συμπτώματα γίνονται σοβαρά σε αυτό το στάδιο. Οι ασθενείς δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθημερινά τους καθήκοντα χωρίς βοήθεια, και αν είναι σε θέση να το κάνουν, δυσκολεύονται πολύ, καθιστώντας την ανεξάρτητη διαβίωση σχεδόν αδύνατη.

Τα μέρη του σώματος και η βραδύτητα της κίνησης επιδεινώνονται σημαντικά. Το άτομο μπορεί να στέκεται και να περπατά μόνο του, αλλά μπορεί να χρειάζεται κάποιο βοήθημα για να διευκολύνει την κίνησή του.

Στάδιο 5: Η πιο προχωρημένη φάση

Αυτό είναι το πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου του Πάρκινσον, όπου τα περισσότερα ή όλα τα συμπτώματα που έχουν βιώσει οι ασθενείς, επιδεινώνονται. Καθίσταται αδύνατη η μετακίνηση χωρίς βοήθεια και απαιτείται αναπηρική καρέκλα.

Οι ασθενείς δεν είναι επίσης σε θέση να εκτελέσουν τις βασικές για τη διαβίωσή τους λειτουργίες, όπως είναι το φαγητό, το ντύσιμο και το μπάνιο. Εξαιτίας αυτού, είναι απαραίτητη η συνεχής νοσηλευτική φροντίδα για την πρόληψη πτώσεων και άλλων ατυχημάτων.

Μερικοί άνθρωποι βιώνουν επίσης παραλήρημα, άνοια, ψευδαισθήσεις και σύγχυση σε αυτό το στάδιο. Είναι σημαντικό ότι δεν φτάνουν όλοι στο στάδιο 5 της νόσου του Πάρκινσον. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα συμπτώματα ενός ατόμου μπορεί να γίνουν σοβαρά, αλλά εξακολουθούν να περιορίζονται μόνο στη μία πλευρά του σώματος.

Ιατρική χρήση και μεταβλητότητα της εξέλιξης

Τα στάδια αυτά χρησιμοποιούνται από τους γιατρούς ως γενικές κατευθύνσεις και στην πραγματικότητα αποτελούν τμήμα του Ενοποιημένου Συστήματος Αξιολόγησης της Νόσου του Πάρκινσον. Αυτό το σύστημα είναι η ευρέως αποδεκτή μέθοδος ταξινόμησης, παρακολούθησης και διαχείρισης της προόδου της νόσου του Πάρκινσον.

Η εξέλιξη της νόσου μπορεί να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των ασθενών. Κάποιοι μπρεί να περνούν γρήγορα από το ένα στάδιο της νόσου στο άλλο, ενώ άλλοι παραμένουν σε ένα συγκεκριμένο στάδιο για χρόνια. Αυτή η μεταβλητότητα υπογραμμίζει τη σημασία της εξατομικευμένης και τακτικής ιατρικής παρακολούθησης.

Επιλογές υποστήριξης και θεραπείας

Η νόσος του Πάρκινσον μπορεί να είναι μια πολύ εξουθενωτική πάθηση, αλλά οι ασθενείς δεν είναι μόνοι.

Οι ειδικοί συνιστούν στους πάσχοντες να συμμετέχουν σε ομάδες υποστήριξης ή κοινότητες ανθρώπων που επηρεάζονται από τη νόσο για να προετοιμαστούν καλύτερα για τις αλλαγές που θα βιώσουν καθώς εξελίσσεται η κατάσταση.

Είναι επίσης σημαντικό να λαμβάνουν συμβουλές ψυχικής υγείας για να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για το ενεχόμενο κατάθλιψης.

Υπάρχουν πολλές θεραπείες για την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και την ανακούφιση από τα συμπτώματα, οπότε είναι σημαντικό να διερευνήσετε εκτενώς τις επιλογές θεραπείας. Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους.