ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Τα 5 στάδια της μουσικής που ακολουθούν την ψυχολογία της ηλικίας

Η μουσική χρησιμοποιείται από όλους ως ‘όχημα” για την ανακάλυψη της ταυτότητάς μας, της κοινωνικής θέσης αλλά και για τη δημιουργία σχέσεων, στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης του ατόμου.
Τα 5 στάδια της μουσικής που ακολουθούν την ψυχολογία της ηλικίας

Η μουσική χρησιμοποιείται από όλους ως ‘όχημα” για τηνανακάλυψη της ταυτότητάς μας, της κοινωνικής θέσης αλλά και για τη δημιουργίασχέσεων, στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης του ατόμου.


Eρευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μελέτησαν250.000 άτομα για 10 χρόνια, προκειμένου να συνδυάσουν τα μουσικά γούστα με τηνψυχολογία και τις κοινωνικές περιόδους. Είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει

τη σχέση των ανθρώπων με τη μουσική από την εφηβεία ως καιτη μέση ηλικία.


Συγκεκριμένα οι ερευνητές ομαδοποίησαν τους συμμετέχοντες σεπέντε ευρείες κατηγορίες με βάση τα συνήθη μουσικά γούστα κατά τη διάρκεια τηςζωής ενός ανθρώπου:


Το 1ο στάδιο – Έντονη Μουσική

Σε αυτό το στάδιο κυριαρχούν τα πολύ έντονα ακούσματα, όπωςπάνκ και μέταλ, και οι έφηβοι αναζητούντην ταυτότητά τους στον κόσμο. Η έντονη μουσική είναι επιθετική με ξεσπάσματακαι δυνατούς ήχους, που ταιριάζουν με την επαναστατική φύση της εφηβείας.


Το 2ο στάδιο – Σύγχρονη και πιο ήπια μουσική

Από την πανκ και τη ραπ , οι νέοι ενηλικιώνονται και ακούνεσε αυτο στάδιο σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική και R&B. Τα ακούσματα αυτά υποδηλώνουν την αυτονομία της πρώτηςφάσης στην ενήλικη ζωή και την επιθυμία τους για σχέσεις και παρέες, κυρίωςόμως για αποδοχή από τους άλλους. Άλλωστε αυτά τα ακούσματα συνοδεύουν τιςπαρέες στα μπαρ.


Το 3ο στάδιο – Γλυκιά μουσική

Η χορευτική και ρομαντική μουσική κυριαρχούν περισσότερο σεαυτό το στάδιο και συνήθως αντανακλά και την αναζήτηση συντρόφου γιαοικογένεια.


Το 4ο στάδιο – Σοφιστικέ μουσική

Τζαζ και κλασική μουσική χαρακτηρίζουν την εκλεπτυσμένη φάσητης κατασταλαγμένης κοινωνικής ζωής και συνήθως της επιτυχημένης.


Το 5ο στάδιο – Απροσποίητη μουσική

Στη φάση της ηλικιακής ωρίμανσης, ακούσματα πιο παραδοσιακά,όπως τραγούδια της πατρίδας του καθενός, ταυτίζονται με εκείνους που δεν έχουνανάγκη να αποδείξουν πια τίποτα και σε κανένα