Μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα: Συμπτώματα και αντιμετώπιση

Ωστόσο, συχνά παρερμηνεύεται ή συγχέεται με άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ). Σε αντίθεση με τη γονόρροια, η οποία προκαλείται από το βακτήριο Neisseria gonorrhoeae, η ΜΓΟ προκαλείται από άλλα βακτήρια ή παθογόνα, που ερεθίζουν και φλεγμαίνουν την ουρήθρα.

Αυτό το άρθρο εξηγεί τι προκαλεί την μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα, τα συμπτώματά της, πώς διαγιγνώσκεται και με ποια βήματα αντιμετωπίζεται και προλαμβάνεται.

Τι είναι η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα;

Η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή της ουρήθρας που δεν προκαλείται από γονόρροια. Είναι συνήθως ένα ΣΜΝ, που αναπτύσσεται όταν βακτήρια ή άλλοι μικροοργανισμοί εισέρχονται στο ουροποιητικό ή γεννητικό σύστημα.

Η πιο συχνή αιτία είναι το Chlamydia trachomatis (χλαμύδια), υπεύθυνο για σχεδόν τις μισές περιπτώσεις ΜΓΟ. Άλλοι μολυσματικοί παράγοντες περιλαμβάνουν το Mycoplasma genitalium (μυκόπλασμα), το Ureaplasma urealyticum (ουρεόπλασμα) και, λιγότερο συχνά, το Trichomonas vaginalis (τριχομονάδα) ή τον ιό του απλού έρπητα (HSV).

Αν και οι άνδρες είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν συμπτώματα, οι γυναίκες μπορούν επίσης να αναπτύξουν μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα, συχνά χωρίς εμφανή σημάδια, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο μη θεραπευμένης λοίμωξης.

Από τι προκαλείται η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα;

Η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα μπορεί να προκληθεί από πολλαπλούς μολυσματικούς και μη μολυσματικούς παράγοντες.

Συνήθεις λοιμώδεις αιτίες:

• Chlamydia trachomatis – η κύρια βακτηριακή αιτία της ουρολοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος
• Mycoplasma genitalium – αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο και μερικές φορές είναι ανθεκτικό στην τυπική θεραπεία
• Ureaplasma urealyticum – συνήθως ακίνδυνο, αλλά μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή σε ορισμένα άτομα
• Trichomonas vaginalis – μια παρασιτική λοίμωξη που μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής
• Ιός απλού έρπητα (HSV) – μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό της ουρήθρας κατά τη διάρκεια των εξάρσεων

Μη λοιμώδεις αιτίες:

• Μηχανικός ερεθισμός (χρήση καθετήρα, έντονη σεξουαλική δραστηριότητα ή τριβή)
• Αλλεργικές αντιδράσεις σε σπερματοκτόνα, σαπούνια ή λιπαντικά
• Κακή υγιεινή των γεννητικών οργάνων ή υποκείμενη φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος

Ποια είναι τα συμπτώματα της μη γονοκοκκικής ουρηθρίτιδας;

Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με την αιτία και μπορεί να εμφανιστούν 1 έως 5 εβδομάδες μετά την έκθεση στο υπαίτιο βακτήριο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς δεν έχουν καθόλου συμπτώματα.

Τυπικά συμπτώματα στους άνδρες:

• Διαυγές ή θολό έκκριμα από το πέος
• Κάψιμο ή δυσφορία κατά την ούρηση
• Κνησμός ή ερεθισμός στο εσωτερικό της ουρήθρας
• Πόνος ή πρήξιμο στην άκρη του πέους

Στις γυναίκες, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Ήπιο κολπικό έκκριμα ή ερεθισμός
• Πόνος στην ούρηση
• Δυσφορία στην κάτω κοιλιακή χώρα

Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως επιδιδυμίτιδα (φλεγμονή των όρχεων) στους άνδρες ή φλεγμονώδη νόσο της πυέλου στις γυναίκες. Και οι δύο αυτές παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν στειρότητα.

Πώς διαγιγνώσκεται η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα;

Η διάγνωση ξεκινά με μια κλινική εξέταση και ανασκόπηση των συμπτωμάτων. Για τον εντοπισμό της υποκείμενης αιτίας, οι κλινικοί γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν:

• Εξέταση ούρων για την ανίχνευση βακτηριακού DNA ή δεικτών φλεγμονής
• Ουρηθρικό επίχρισμα (στους άνδρες) ή κολπικό/τραχηλικό επίχρισμα (στις γυναίκες) για την αναγνώριση παθογόνων
• NAAT (τεστ ενίσχυσης νουκλεϊκού οξέος) — η πιο ακριβής μέθοδος για την ανίχνευση Chlamydia trachomatis και Mycoplasma genitalium

Εάν αποκλειστεί η γονόρροια αλλά επιβεβαιωθεί η φλεγμονή, η διάγνωση ταξινομείται ως μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα.

Πώς θεραπεύεται η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα;

Η θεραπεία στοχεύει στο εκάστοτε υπαίτιο παθογόνο και θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, για να αποφευχθούν επιπλοκές ή επαναμόλυνση.

Οι συνήθεις αντιβιοτικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Δοξυκυκλίνη – συνήθως συνταγογραφείται για 7 ημέρες
• Αζιθρομυκίνη – χορηγείται ως εφάπαξ δόση ή ως πολυήμερο σχήμα

Εάν υπάρχει υποψία για Mycoplasma genitalium ή Trichomonas vaginalis, μπορεί να απαιτηθούν εναλλακτικά ή συνδυαστικά σχήματα αντιβιοτικών.

Οι ασθενείς θα πρέπει να απέχουν από τη σεξουαλική δραστηριότητα μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας και την υποχώρηση των συμπτωμάτων. Οι σύντροφοι θα πρέπει επίσης να υποβάλλονται σε εξετάσεις και θεραπεία για την πρόληψη επαναμόλυνσης.

Συμβουλές πρόληψης και αυτοφροντίδας

Η πρόληψη της μη γονοκοκκικής ουρηθρίτιδας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εξάσκηση πρακτικών ασφαλούς σεξ και τη διατήρηση καλής υγιεινής των γεννητικών οργάνων.

• Χρησιμοποιείτε προφυλακτικά κατά τη διάρκεια όλων των μορφών σεξουαλικής επαφής.
• Αποφύγετε πολλαπλούς σεξουαλικούς συντρόφους χωρίς εξέταση ή προστασία.
• Κάντε τακτικούς ελέγχους για ΣΜΝ, ειδικά εάν είστε σεξουαλικά ενεργοί με νέους συντρόφους.
• Αποφύγετε τα σκληρά σαπούνια, τα σπερματοκτόνα και άλλους ερεθιστικούς παράγοντες, που μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στην ουρήθρα.
• Βεβαιωθείτε ότι και οι δύο σύντροφοι ολοκληρώνουν τη θεραπεία πριν συνεχίσετε τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Συχνές Ερωτήσεις

Πόσο χρόνο χρειάζεται για να αναρρώσει κανείς από μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα;

Με την κατάλληλη αντιβιοτική θεραπεία, τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται μέσα σε λίγες ημέρες. Η πλήρης ανάρρωση συνήθως συμβαίνει εντός 1-2 εβδομάδων.

Μπορεί η γονοκοκκική ουρηθρίτιδα να επανεμφανιστεί μετά τη θεραπεία;

Είναι πιθανή η επαναμόλυνση, ειδικά εάν οι σεξουαλικοί σύντροφοι δεν λάβουν ταυτόχρονη και πλήρη θεραπεία. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί επίμονη λοίμωξη εάν τα βακτήρια είναι ανθεκτικά στο συνταγογραφούμενο αντιβιοτικό.

Προκαλεί η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα μακροπρόθεσμη βλάβη;

Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές όπως η υπογονιμότητα ή ο χρόνιος πυελικός πόνος, αλλά αυτές μπορούν να προληφθούν με έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία.

Συμπέρασμα

Η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα είναι μια κοινή και θεραπεύσιμη πάθηση, που συχνά περνά απαρατήρητη, ειδικά στις γυναίκες. Η κατανόηση των αιτιών, των συμπτωμάτων και των επιλογών θεραπείας βοηθά στην πρόληψη μακροπρόθεσμων επιπλοκών και μετάδοσης.

Ο τακτικός έλεγχος για ΣΜΝ, οι πρακτικές ασφαλούς σεξ και η έγκαιρη ιατρική περίθαλψη παραμένουν οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι διαχείρισης και πρόληψης της μη γονοκοκκικής ουρηθρίτιδας.

Πηγές:
cdc.gov
mayoclinic.org
healthline.com
nhs.uk
medicalnewstoday.com