Έπαιζε κλαρινέτο κατά τη διάρκεια επέμβασης στον εγκέφαλο - Γιατί το ενθάρρυναν οι χειρουργοί [vid]

Η επέμβαση, που πραγματοποιήθηκε υπό τοπική αναισθησία, ήταν μέρος μιας λεπτής νευροχειρουργικής προσέγγισης, που σχεδιάστηκε για την ανακούφιση της 65χρονης από το τρέμουλο, με την ίδια να παίζει κρίσιμο ρόλο στην ακριβή καθοδήγηση των χειρουργών.

Αυτό το άρθρο εξηγεί πώς εκτελούνται τέτοιες χειρουργικές επεμβάσεις, γιατί οι γιατροί ενθαρρύνουν τους ασθενείς να παραμένουν ξύπνιοι και δραστήριοι και τι σημαίνει αυτό για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον και την επιστήμη του εγκεφάλου συνολικά.

Γιατί οι χειρουργοί της ζήτησαν να παίζει κλαρινέτο την ώρα της επέμβασης

Το παίξιμο του κλαρινέτου από την 65χρονη δεν ήταν για επίδειξη, αλλά μια κλινική αναγκαιότητα. Οι χειρουργοί της ζήτησαν να παίξει, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν την λειτουργία του εγκεφάλου σε πραγματικό χρόνο και να διασφαλίζουν ότι δεν έχουν υποστεί βλάβη περιοχές απαραίτητες για την κίνηση ή τον συντονισμό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Όταν η χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο εκτελείται με τον ασθενής να είναι ξύπνιος οι χειρουργοί μπορούν να διεγείρουν ή να αποφύγουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, ενώ ελέγχουν τις κινητικές ή αισθητηριακές αποκρίσεις. Για έναν μουσικό, αυτό μπορεί να σημαίνει:

• Να παίζει ένα όργανο για να ελέγχουν οι γιατροί την επιδεξιότητα των χεριών και τον έλεγχο της λεπτής κινητικότητας
• Να μιλάει, να διαβάζει ή να τραγουδάει για την παρακολούθηση της γλώσσας ή της φωνητικής ικανότητας
• Να κινεί τα δάχτυλα ή τα άκρα κατόπιν εντολής για την αξιολόγηση της βελτίωσης του τρόμου

Σε αυτήν την περίπτωση, το κλαρινέτο χρησίμευσε τόσο ως θεραπευτική εστίαση όσο και ως νευρολογικός “χάρτης”, επιτρέποντας στους χειρουργούς να προσαρμόζονται με ακρίβεια, ενώσω η μουσική ικανότητα της 65χρονης τους παρείχε πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο.

Τι είδους χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο ήταν αυτή;

Η 65χρονη υποβλήθηκε σε μια επέμβαση βαθιάς εγκεφαλικής διέγερσης (DBS), μια καθιερωμένη θεραπεία για την προχωρημένη νόσο του Πάρκινσον. Η DBS περιλαμβάνει την εμφύτευση λεπτών ηλεκτροδίων σε στοχευμένες περιοχές του εγκεφάλου και τη σύνδεσή τους με μια μικρή γεννήτρια παλμών, η οποία εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα κοντά στο στήθος.

Πώς λειτουργεί:

1. Η συσκευή στέλνει ήπιες ηλεκτρικές ωθήσεις σε υπερδραστήριους νευρώνες.
2. Αυτά τα σήματα διαταράσσουν την ανώμαλη εγκεφαλική δραστηριότητα που ευθύνεται για το τρέμουλο, τη δυσκαμψία και την επιβράδυνση της κίνησης.
3. Η διέγερση μπορεί να βελτιστοποιηθεί μετά την επέμβαση για τη βελτιστοποίηση του ελέγχου των συμπτωμάτων.

Η εκτέλεση της DBS ενώ ο ασθενής είναι ξύπνιος επιτρέπει στους χειρουργούς να ελέγχουν αμέσως τα επίπεδα διέγερσης, εξασφαλίζοντας το μέγιστο όφελος με ελάχιστες παρενέργειες.

Πώς το παίξιμο κλαρινέτου βοήθησε τους χειρουργούς να χαρτογραφήσουν την λειτουργία του εγκεφάλου

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, η ικανότητα της 65χρονης να παίζει έδειξε ότι οι βασικές περιοχές του εγκεφάλου της για την ακρίβεια του κινητήρα, τον ρυθμό και τον συντονισμό της αναπνοής παρέμειναν άθικτες.

Το παίξιμο πνευστών οργάνων, όπως το κλαρινέτο, απαιτεί:

• Σταθερό έλεγχο της αναπνοής από το εγκεφαλικό στέλεχος και τον κινητικό φλοιό
• Ακριβή κίνηση των δακτύλων που κατευθύνεται από την παρεγκεφαλίδα και τους κινητικούς νευρώνες
• Λεπτό χρονισμό και ρυθμό, που εξαρτώνται από άθικτα κυκλώματα βασικών γαγγλίων

Ακούγοντας ανεπαίσθητες αλλαγές στον τόνο ή τον ρυθμό, οι χειρουργοί μπορούσαν να εντοπίσουν εάν η τοποθέτηση ηλεκτροδίων επηρέαζε κάποια από αυτές τις περιοχές, επιτρέποντας -εάν χρειαζόταν- άμεση διόρθωση της πορείας.

Αυτή η ζωντανή παράσταση μετέτρεψε αποτελεσματικά το χειρουργικό πεδίο σε έναν νευρολογικό βρόχο πληροφοριών, όπου κάθε νότα αντανακλούσε τη συνεχή απόκριση του εγκεφάλου στη διέγερση.

Τι αποκαλύπτει αυτή η υπόθεση για τη νόσο Πάρκινσον και τον εγκέφαλο

Η νόσος Πάρκινσον προκαλεί τη σταδιακή απώλεια νευρώνων -που παράγουν ντοπαμίνη- στην μέλαινα ουσία, οδηγώντας σε βραδυκινησία, τρέμουλο και δυσκαμψία. Ενώ φάρμακα, όπως η λεβοντόπα, παραμένουν η θεραπεία πρώτης γραμμής, μπορούν να χάσουν την αποτελεσματικότητά τους με την πάροδο του χρόνου, καθιστώντας τη βαθιά διέγερση του εγκεφάλου (DBS) ένα απαραίτητο επόμενο βήμα για πολλούς ασθενείς.

Η υπόθεση της 65χρονης με το κλαρινέτο υπογραμμίζει, επίσης, το πώς μια εξατομικευμένη χαρτογράφηση του εγκεφάλου μπορεί να προστατεύσει κρίσιμες λειτουργίες: όχι μόνο την κίνηση, αλλά και τη δημιουργικότητα και την ταυτότητα του ατόμου. Για τους μουσικούς και άλλους ασθενείς των οποίων τα προς το ζην εξαρτώνται από την ακρίβεια, οι επεμβάσεις με τον ασθενή ξύπνιο διασφαλίζουν ότι η θεραπεία βελτιώνει την ποιότητα ζωής χωρίς να διακυβεύονται οι ατομικές του δεξιότητες.

Συχνές Ερωτήσεις

Γιατί σε ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις εγκεφάλου κρατούν τους ασθενείς ξύπνιους;

Επειδή ο καθαυτός εγκέφαλος δεν αισθάνεται πόνο, η χειρουργική επέμβαση με τον ασθενή ξύπνιο βοηθά τους χειρουργούς να τσεκάρουν σε πραγματικό χρόνο περιοχές που συνδέονται με την ομιλία, την κίνηση και την αίσθηση, για να αποτρέψουν μόνιμη βλάβη.

Μπορεί η μουσική να βοηθήσει τα αποτελέσματα χειρουργικών επεμβάσεων εγκεφάλου;

Ναι. Το να παίζεις ή να ακούς μουσική ενεργοποιεί πολλαπλές περιοχές του εγκεφάλου, δίνοντας στους χειρουργούς μια σαφέστερη κατανόηση για το ποια νευρωνικά δίκτυα πρέπει να διατηρηθούν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.

Θεραπεύει το Πάρκινσον η βαθιά εγκεφαλική διέγερση;

Όχι, η DBS δεν θεραπεύει τη νόσο του Πάρκινσον ούτε σταματά την εξέλιξή της, αλλά μπορεί να μειώσει σημαντικά τον τρόμο και να βελτιώσει την κινητική λειτουργία, επιτρέποντας συχνά στους ασθενείς να μειώσουν τις δόσεις φαρμάκων.

Υπάρχουν κίνδυνοι από το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης;

Η καθαυτή πράξη παιξίματος είναι ασφαλής υπό ιατρική επίβλεψη. Η κύρια πρόκληση είναι η διατήρηση της ακινησίας και της συγκέντρωσης, την οποία οι εξειδικευμένες χειρουργικές ομάδες αντιμετωπίζουν μέσω προσεκτικού σχεδιασμού και επιλογής ασθενών.

Πόσο διαρκούν τα οφέλη της DBS;

Μελέτες δείχνουν ότι η DBS μπορεί να διατηρήσει σημαντικό έλεγχο των συμπτωμάτων για τουλάχιστον 5-10 χρόνια, αν και μπορεί να χρειαστεί συνεχής προσαρμογή των ρυθμίσεων εγκεφαλικής διέγερσης.

Συμπέρασμα

Αυτή η εξαιρετική χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο καταδεικνύει πώς η καινοτομία και η συνεργασία των ασθενών μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τη νευρολογική φροντίδα. Παίζοντας κλαρινέτο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, η ασθενής με Πάρκινσον βοήθησε τους χειρουργούς να προστατεύσουν βασικές κινητικές οδούς και να διασφαλίσουν την ακριβή τοποθέτηση ηλεκτροδίων, βελτιώνοντας τελικά τόσο την κίνηση όσο και την ποιότητα ζωής.

Είναι μια ζωντανή υπενθύμιση ότι η μουσική και η ιατρική μοιράζονται έναν κοινό ρυθμό: τον ρυθμό που στοχεύει στην αποκατάσταση της αρμονίας στο ανθρώπινο σώμα.

Πηγές:
dailymail.co.uk
parkinsons.org.uk
mayoclinic.org
harvard.edu