ΠΕΔΥ – ΕΟΠΥΥ

Για ολιγωρία και σκληρότητα κατηγορούν τον ΕΟΠΥΥ τα άτομα με διαβήτη

Για παγερή αδιαφορία και σκληρότητα καταγγέλλει τον ΕΟΠΥΥ η Παννελήνια Συνομοσπονδία σωματείων συλλόγων - ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ), κατηγορώντας τον οργανισμό ότι κλείνει την πόρτα στις νέες τεχνολογίες και πιο συγκεκριμένα στο σύστημα στιγμιαίας παρακολούθησης γλυκόζης, το οποίο καταγράφει ανώδυνα και αναίμακτα τις τιμές σακχάρου και συμβάλλει στον καλύτερο αυτοέλεγχο και την αποτελεσματικότερη διαχείριση του Σακχαρώδη Διαβήτη.

Για ολιγωρία και σκληρότητα κατηγορούν τον ΕΟΠΥΥ τα άτομα με διαβήτη

Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρει επίσης τα εξής:

«Η συνεχιζόμενη αναβλητική συμπεριφορά του ΕΟΠΥΥ, τουλάχιστον 6 μήνες τώρα και η μη αποζημίωση του συστήματος αυτού, το οποίο έδωσε ελπίδες σε όλους τους πάσχοντες και ιδιαίτερα στους γονείς μικρών παιδιών, που τα βλέπουν να τρυπούν τα δάχτυλά τους ματώνοντας αμέτρητες φορές καθημερινά, δημιουργεί σε όλους μας εύλογα ερωτηματικά και σοβαρούς προβληματισμούς σε σχέση με τους αδιευκρίνιστους λόγους που το Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ κωλυσιεργεί για άλλη μια φορά σε κάτι σχετικό με τον Σακχαρώδη Διαβήτη.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν για ποιους λόγους δεν καταφέρνει το συγκεκριμένο θέμα να μπει ως θέμα ημερήσιας διάταξης στις τακτικές συνεδριάσεις του ΕΟΠΥΥ και ποιος είναι ο ρόλος του Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ. Δεν θα έπρεπε να αφουγκράζεται τα προβλήματά μας και να προωθεί λύσεις;

Ο Σ.Δ. τα τελευταία χρόνια, μέσα στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, "βάλλεται" ποικιλοτρόπως. Οι λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με Διαβήτη δίνονται συνήθως με καθυστέρηση και αφού έχει προηγηθεί μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, που έχει υποβάλει τους πάσχοντες σε σωματική και ψυχική ταλαιπωρία αλλά και σε οικονομική επιβάρυνση. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην παρούσα φάση με το σύστημα στιγμιαίας παρακολούθησης γλυκόζης, το οποίο πολλοί πάσχοντες και πολλοί γονείς παιδιών με Σ.Δ., με δεδομένα τα οφέλη του, το προμηθεύονται και επιβαρύνονται οικονομικά, σε συγκυρίες πολύ δύσκολες, ενώ σε αρκετές χώρες της Ευρώπης ήδη αποζημιώνεται.

Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ επανειλημμένα έχει ενημερώσει τον ΕΟΠΥΥ για πληθώρα προβλημάτων, τα οποία ακόμη αναζητούν λύση. Αποκορύφωμα όλων των προβλημάτων η μη ένταξη του συστήματος στιγμιαίας παρακολούθησης γλυκόζης στον ΕΟΠΥΥ, παρά την πρόταση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ με την οποία δεν υπάρχει αύξηση στο κόστος αποζημίωσης.

Είναι ανεπίτρεπτο να συνεχίζεται η παρεμπόδιση εισόδου των νέων τεχνολογιών που μόνο όφελος μπορούν να προσφέρουν στον πάσχοντα με απομάκρυνση των επίπονων και επικίνδυνων επιπλοκών, οι οποίες αυξάνουν υπερβολικά το κόστος για το δημόσιο σύστημα υγείας. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: για ένα άτομο με ρυθμισμένο Διαβήτη το μέσο κόστος αντιμετώπισης της πάθησης υπολογίζεται στα 1.300€, ενώ το μέσο ετήσιο κόστος για ένα άτομο με αρρύθμιστο Διαβήτη εκτοξεύεται άνω των 3.000€.

Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ απαιτεί την επίλυση του ζητήματος "ΤΩΡΑ". Η δικαιολογία της τροποποίησης του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας για την παράταση διεκπεραίωσης των προβλημάτων δεν γίνεται πλέον αποδεκτή.

Ζητάμε λύση στα προβλήματα των ανθρώπων με Διαβήτη της χώρας "ΤΩΡΑ", όταν μάλιστα σύμφωνα με την Η.Δ.Ι.Κ.Α., από την αρχή λειτουργίας του συστήματος έως τα μέσα του 2016, τα άτομα με Διαβήτη για τα οποία έχει καταχωρηθεί τουλάχιστον μία συνταγή είναι 1.010.621.

Η υγεία είναι δώρο που μας προσφέρθηκε και δεν την διαπραγματευόμαστε! Είμαστε διατεθειμένοι, προκειμένου να δοθεί άμεση θετική ανταπόκριση στο αίτημά μας, να βοηθήσουμε τη Διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, να κατανοήσει πώς είναι να ζεις με το Διαβήτη, να μετράς, να τρυπιέσαι, να "ΜΑΤΩΝΕΙΣ", να υπολογίζεις την τροφή και να παίρνεις ιατρικές αποφάσεις πολλές φορές την ημέρα, κυνηγώντας αδιάκοπα τις "καλές" τιμές και ζώντας με τον κίνδυνο των επιπλοκών "κρεμάμενο" πάνω από το κεφάλι μας καθημερινά!

Είμαστε διατεθειμένοι να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας μαζί τους! Ένα μαζικό δικό μας εικοσιτετράωρο στα γραφεία τους θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες μας και ίσως τότε πάψουν να μας εμπαίζουν και να μας υποτιμούν με υποσχέσεις ανεκπλήρωτες. Η ποιότητα στη ζωή μας είναι δικαίωμά μας, αλλά και υποχρέωση».