ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Αλεξανδρούπολη: Βιωματικό εργαστήριο φέρνει τους οφθαλμιάτρους στη θέση των ασθενών με μερική ή ολική απώλεια όρασης

Στη θέση των ασθενών με προβλήματα όρασης είχαν την ευκαιρία να βρεθούν οι οφθαλμίατροι που παρακολούθησαν το 12ο Οφθαλμολογικό Συνέδριο της Οφθαλμολογικής Εταιρίας Α.Μ.-Θ. και νήσων βορείου Αιγαίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, βιώνοντας έστω και σε εικονική πραγματικότητα το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με μερική ή ολική απώλεια όρασης.

Αλεξανδρούπολη: Βιωματικό εργαστήριο φέρνει τους οφθαλμιάτρους στη θέση των ασθενών με μερική ή ολική απώλεια όρασης

Το βιωματικό εργαστήριο συνοδείας και επικοινωνίας ατόμων με χαμηλή όραση πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του συγκεκριμένου συνεδρίου. Με στόχο να αποτελέσει ένα ιδιαίτερα χρήσιμο βοήθημα στον οφθαλμίατρο και στο προσωπικό που ασχολείται με το πρόβλημα, προκειμένου να κατανοήσουν πώς μπορούν να προσεγγίσουν τον ασθενή μετά τη διάγνωση και να τον ενημερώσουν για το επόμενο βήμα που είναι η αποκατάσταση μέσω της εκπαίδευσης, οι γιατροί βίωσαν κάποια απώλεια στην όρασή τους είτε ολική είτε κάποιες εκφάνσεις της.

«Σκοπός μας, σε πιο ευρύ πλαίσιο, είναι να ενημερωθούν οι γιατροί, οι οφθαλμίατροι κυρίως, ότι η ζωή ενός ασθενή που έχει οπτική αναπηρία δεν τελειώνει απλά στη διάγνωση και ότι μπορεί να συνεχιστεί. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η σύνδεση, δηλαδή θα πρέπει ο γιατρός να συνδέσει τον ασθενή με τον εκπαιδευτή και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, επειδή στα πρώτα στάδια της αναπηρίας κυριαρχεί η άρνηση και ο ασθενής δεν δέχεται εύκολα να του πει ο γιατρός ότι χάνει την όρασή του. Αν μπορέσει ο γιατρός να εκπαιδευτεί και να ευαισθητοποιηθεί ως προς αυτό, τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα», εξηγεί η Λίνα Καλέ, εκπαιδεύτρια κινητικότητας προσανατολισμού και καθημερινών δεξιοτήτων για άτομα με μερική ή ολική απώλεια όρασης, η οποία πραγματοποίησε το βιωματικό εργαστήριο.

Η κ. Καλέ σημειώνει ότι η εμπιστοσύνη που θα δείξει ο ασθενής στο γιατρό του και αντίστοιχα ο γιατρός στον ασθενή θα έχει ως αποτέλεσμα όχι απλώς να μη χαθεί η ελπίδα, αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος να κοινωνικοποιηθεί στον άμεσο κοινωνικό του περίγυρο και ευρύτερα στην κοινωνία.