ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το θέμα της ιατρικής ευθύνης και η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου σε ημερίδα του ΠΙΣ

«Ιατρική Ευθύνη: Από τη νομική θεωρία στην ιατρική πρακτική», ήταν το θέμα ημερίδας που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), καθώς τα τελευταία χρόνια έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και στη χώρα μας το θέμα της Ιατρικής Ευθύνης και των μηνύσεων και αγωγών, που δέχονται οι γιατροί με την κατηγορία της ιατρικής αμέλειας.

Το θέμα της ιατρικής ευθύνης και η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου σε ημερίδα του ΠΙΣ

Στην ημερίδα συμμετείχαν γιατροί από όλη τη χώρα, στελέχη του δικαστικού σώματος, εκπρόσωποι δικηγορικών συλλόγων, οι οποίοι αναφέρθηκαν στην ανάγκη μεταρρύθμισης του θεσμικού πλαισίου, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν μεταξύ άλλων οι υπουργοί Υγείας Θάνος Πλεύρης, Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα, ο πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων Βασίλης Οικονόμου, ο βουλευτής της ΝΔ και πνευμονολόγος Ζήσης Τζηκαλάγιας και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και παθολόγος Σάκης Παπαδόπουλος.

Στο θέμα της νομοθετικής ρύθμισης που προώθησε εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, αναφέρθηκε ο υπουργός Υγείας και όπως είπε, έπειτα από σχετική πρωτοβουλία του ΠΙΣ, ψηφίστηκε ρύθμιση με την οποία περιορίζεται η αστική ευθύνη των γιατρών για περιστατικά COVID, λόγω της επείγουσας ιατρικής ανάγκης. Σημείωσε μάλιστα ότι το συνολικό θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να συζητηθεί από την αρχή.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας καθώς και η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα, τόνισαν την ανάγκη να ληφθεί μέριμνα για την ιατρική ευθύνη που οδηγεί στα δικαστήρια δεκάδες γιατρούς κάθε χρόνο, ενίοτε και χωρίς να υφίστανται πραγματικά δεδομένα.

Αποτελέσματα ερευνών

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε η ιατροδικαστής Άννα Ράζου, οι πέντε πρώτες ειδικότητες ιατρικής με τις περισσότερες καταγγελίες για ιατρικά σφάλματα, είναι: Γυναικολογία, Γενική Χειρουργική, Αναισθησιολογία, Επείγουσα Ιατρική και Ακτινολογία.

Η ίδια ανέφερε ότι έρευνα για την συμπεριφορά των ιατρών υπό πίεση ιατρικής αμέλειας, έδειξε:

Για να μειώσουν τον κίνδυνο, 9 στους 10 δίνουν περισσότερη προσοχή στα φάρμακα και στις διαγνωστικές μεθόδους, ασκώντας αμυντική ιατρική.

Οι γιατροί που ασκούν αμυντική ιατρική προχωρούν σε εκούσια κατάχρηση των ιατρικών υπηρεσιών και συμβάλλουν στην αύξηση της ιατρικής δαπάνης.

Ενδεικτικό είναι ότι έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ σε 10.170 γιατρούς και παρουσιάσθηκε στην ημερίδα, έδειξε ότι ο ιατρικός κόσμος βιώνει δύσκολες καταστάσεις και νιώθει απροστάτευτος απέναντι σε αντίστοιχα φαινόμενα, καθώς:

- Το 60% δήλωσε ότι είχε ενοχληθεί από τις «γνώσεις» των ασθενών μέσω διαδικτύου

- Το 54% είχε χαμηλό ηθικό

- Το 49% υπέφερε από σύνδρομο κόπωσης

- Το 49% δεν ήθελε τα παιδιά του να γίνουν γιατροί και

- Το 48% ήθελε να βγει άμεσα στη σύνταξη

Άλλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ και παρουσιάστηκε στην ημερίδα έδειξε ότι το 77% των ιατρών πιστεύει ότι η ουσιαστική μεταρρύθμιση σε θέματα ιατρικής ευθύνης θα θέσει φραγμό στην άσκηση της αμυντικής ιατρικής.

Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι μεταρρυθμίσεις που προστατεύουν τον γιατρό, μειώνουν αισθητά την παραγγελία ακτινογραφιών και άλλων εξετάσεων.

Δικαστές και νομικοί επισήμαναν, κατά τις τοποθετήσεις τους στην ημερίδα, την ανάγκη αναμόρφωσης του θεσμού των πραγματογνωμόνων σε δίκες που αφορούν ιατρικά σφάλματα, με τη δημιουργία Προδικαστικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, το οποίο θα λειτουργήσει ανασχετικά σε αβάσιμες δικαστικές προσφυγές.

Όπως σημείωσε ο πρόεδρος του ΠΙΣ, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος: Οι ιατροί είναι υπεύθυνοι για σφάλματα και αμέλειες, αλλά δεν θα πρέπει να διώκονται για επιπλοκές και παρενέργειες, ώστε να μην συνεχίσουμε στη ζωή μας να ασκούμε αμυντική ιατρική και να λογοδοτούμε σε αμυντική δικαιοσύνη. Από την ημερίδα προέκυψε ότι η προδικασία θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το εξειδικευμένο αντικείμενο της ιατρικής».

Οι συμμετέχοντες στην ημερίδα επισήμαναν επίσης την ανάγκη στελέχωσης των δημοσίων υπηρεσιών, ώστε οι γιατροί να μην εξουθενώνονται εργασιακά και καθίστανται ευάλωτοι σε ιατρικά σφάλματα καθώς και την ανάγκη δημιουργίας ιατρικών πρωτοκόλλων σε όλες τις ειδικότητες, ώστε να αποτελούν οδηγό στην ιατρική πρακτική και μέτρο αποτίμησης σε περιπτώσεις ιατρικών σφαλμάτων.