Ψωρίαση: Γιατί αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών

Χαρακτηρίζεται από δερματικές βλάβες που μπορεί να καλύπτουν ακόμα και το σύνολο του σώματος, περιλαμβανομένου του τριχωτού της κεφαλής και των γεννητικών οργάνων.

Οι ασθενείς εμφανίζουν λευκές ή ασημόχρωμες φολιδωτές πλάκες και ερυθρότητα δέρματος και υποφέρουν από κνησμό και απολέπιση.

Πέρα από τον κληρονομικό παράγοντα, η ψωρίαση συνδέεται και με
περιβαλλοντικούς, όπως με το στρες, την παχυσαρκία, με ορισμένα φάρμακα, το
κάπνισμα, το αλκοόλ κλπ.

Οι ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιαγγειακά νοσήματα (υπέρταση, διαβήτη, παχυσαρκία και δυσλιπιδαιμία) και έχουν υψηλότερο κίνδυνο για εμφάνιση μη καρδιαγγειακών νοσημάτων (καρωτιδική νόσο, περιφερική αρτηριακή νόσο και χρόνιες νεφρικές παθήσεις), απ’ ότι όσοι δεν πάσχουν από αυτή τη δερματική νόσο. Ακόμα πιο επιρρεπείς είναι όσοι εμφανίζουν ψωριασική αρθρίτιδα, οι οποίοι εκτιμάται ότι είναι το 20% των ασθενών.

Στη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη που διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της σοβαρής
ψωρίασης και των καρδιαγγειακών νοσημάτων βρέθηκαν στοιχεία που
επιβεβαιώνουν ότι οι ασθενείς με τη δερματοπάθεια διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ερεύνησαν τη στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία και διαπίστωσαν ότι υπάρχει ένας ένας πιθανός μηχανισμός με τον οποίο η ψωρίαση αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών στους πάσχοντες. Και γι’ αυτό πιστεύουν ότι το υψηλό, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης τους, ποσοστό των ατόμων με σοβαρή ψωρίαση που έχουν ασυμπτωματική στεφανιαία μικροαγγειακή
δυσλειτουργία, θα πρέπει να παραπέμπονται σε έγκαιρη αξιολόγηση, διάγνωση και
θεραπεία.

Σε αυτή τη μελέτη Ιταλών και Ελλήνων επιστημόνων, συμμετείχαν συνολικά 503 ασθενείς με ψωρίαση, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε διαθωρακικό ηχοκαρδιογράφημα Doppler για την αξιολόγηση της στεφανιαίας μικροκυκλοφορίας. Αποκλείστηκαν 55 ασθενείς, λόγω έλλειψης δεδομένων. Από τα 448 άτομα με ψωρίαση που απέμειναν οι ερευνητές βρήκαν υψηλό επιπολασμό στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας στο 31,5% των ασυμπτωματικών ασθενών.

Όσοι είχαν σοβαρότερη νόσο, μεγαλύτερης διάρκειας, ψωριασική αρθρίτιδα ή
υπέρταση συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με τη δυσλειτουργία. Μια αύξηση κατά μία μονάδα του δείκτη μέτρησης της σοβαρότητας της νόσου και κατά ένα έτος της διάρκειας της ψωρίασης, σχετίστηκαν με 5,8% και 4,6% αυξημένο κίνδυνο, αντίστοιχα.

Επομένως, οι ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση θα πρέπει να παραπέμπονται σε
καρδιολόγους, ώστε να διερευνάται η πιθανότητα μικροαγγειακής δυσλειτουργίας.

Επίσης, είναι απαραίτητη η έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της
δερματικής πάθησης για την αποτροπή εμφράγματος του μυοκαρδίου και καρδιακής
ανεπάρκειας που σχετίζεται με αυτό.