Είναι επικίνδυνοι: Τώρα διαλύουν την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία και για… επικοινωνιακούς λόγους

Ακόμα ένα δείγμα γραφής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, άκρως κατατοπιστικό για την επικινδυνότητα της παρουσίας τους στην εξουσία. Τσίπρας και Καμμένος φτάνουν στο σημείο να νομοθετούν πια, δίχως να τους το ζητά η τρόικα, πράγματα που θα κρίνουν τη ζωή χιλιάδων εργαζομένων, θα προκαλέσουν τραγικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία και όλα αυτά, δίχως να συμπεριλαμβάνονται σε καμία λίστα προαπαιτούμενων.

Ναι, καλά διαβάζετε...

Όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα στο χώρο της υγείας, όσα «συμφώνησαν» οι κυβερνώντες με τους τροϊκανούς για τα φάρμακα, αποδεικνύουν περίτρανα πως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να διαχειριστούν ούτε και τα πιο απλά δεδομένα, βάζοντας πάνω από το συμφέρον της χώρας, τα μικροκομματικά και... κυβερνητικά συμφέροντα. Νομοθετώντας, ουσιαστικά, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, καθώς βασική τους επιδίωξη είναι να διατηρηθούν με τεχνάσματα στην εξουσία. Και επιχειρούν να ρίξουν και τη χαριστική βολή, στην ήδη βαρύτατα τραυματισμένη ελληνική φαρμακοβιομηχανία απλά και μόνο για να μην διαπιστώσουν ξανά οι Έλληνες ασθενείς, το χάος που επικρατεί στα ελληνικά νοσοκομεία, λόγω της μείωσης της νοσοκομειακής δαπάνης.

Με σχετική διάταξη στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα, η κυβέρνηση κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπόσχεται έλεγχο της ενδονοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης με ανεξέλεγκτο clawback για τις φαρμακευτικές εταιρείες. Μόνο που το συγκεκριμένο μέτρο δεν είναι προαπαιτούμενο, καθώς δεν έχει ζητηθεί από τους δανειστές.

Πώς εξηγείται, λοιπόν, η σπουδή της κυβέρνησης να περάσει στο πολυνομοσχέδιο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος μάλιστα, μία διάταξη από την οποία δεν συναρτάται η εκταμίευση της υποδόσης των 2 δισ. ευρώ, χωρίς να έχει προηγηθεί δημόσιος διάλογος και χωρίς να υπάρχει πίεση από τους εταίρους;

Η ερμηνεία έχει δύο σκέλη, με σοβαρότατες αρνητικές συνέπειες σε κάθε περίπτωση. Μέχρι σήμερα, τα νοσοκομεία της χώρας είχαν συγκεκριμένο προϋπολογισμό να διαχειριστούν για τις προμήθειές τους σε φάρμακα και υγειονομικό υλικό. Ο προϋπολογισμός αυτός, με τις μνημονιακές περικοπές οι οποίες μείωναν κάθε χρόνο τα διαθέσιμα κονδύλια, δεν επαρκούσε για τις ανάγκες των νοσοκομείων. Αποτέλεσμα ήταν τα δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα να ξεμένουν στο τέλος κάθε χρονιάς από φάρμακα και υλικά και η κεντρική διοίκηση να καταφεύγει σε έκτακτες επιχορηγήσεις, ειδικά για τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν.

Τώρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αντί να αναγνωρίσει ότι δεν επαρκεί η χρηματοδότηση των νοσοκομείων για να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών και να παρέμβει στις αιτίες οι οποίες οδηγούν στις αυξητικές τάσεις της ενδονοσοκομειακής δαπάνης (όπως στο γιατί έχει αυξηθεί δυσανάλογα η προσέλευση στη δευτεροβάθμια υγεία τα χρόνια της κρίσης), μετακυλύει το κόστος στις φαρμακευτικές εταιρείες. Λέει δηλαδή, ότι το κράτος θα διαθέτει ένα ποσό και από εκεί και πέρα, η όποια υπέρβαση σημειώνεται, θα βαραίνει τους προμηθευτές.

Ο στόχος, όμως, της υποτιθέμενης συγκράτησης της ενδονοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης, θα αφορά μόνο στο μέρος που θα καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο κίνδυνος να εκτοξευθεί η συνολική δαπάνη είναι μεγάλος, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει πλέον το κίνητρο της «σφιχτής» διαπραγμάτευσης που κάνουν τώρα οι διοικήσεις των νοσοκομείων και των Υγειονομικών Περιφερειών με τις προμηθεύτριες εταιρείες. Την υπέρβαση που θα προκύπτει κάθε φορά, θα την καταβάλλουν οι φαρμακευτικές εταιρείες με το μηχανισμό αυτόματων επιστροφών, επωμιζόμενες την ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος.

Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο κερδίζει μία επικοινωνιακή διαχείριση της δραματικής κατάστασης, στην οποία βρίσκονται τα δημόσια νοσοκομεία, λέγοντας στις φαρμακευτικές εταιρείες ότι θα καλύπτουν με δική τους επιβάρυνση τα άδεια ράφια των νοσοκομείων. Για το ύψος του clawback, μάλιστα, δεν υπάρχει «ταβάνι», τουλάχιστον από όσα αναφέρει το σχέδιο νόμου.

Σε δεύτερη ανάγνωση, η κυβέρνηση με τη διάταξη αυτή, μειώνει ακόμα περισσότερο τη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, καθώς σύμφωνα με το σχέδιο νόμου μέχρι το 2018 από τους προϋπολογισμούς τους θα έχουν «φύγει» 40 εκατ. ευρώ. Με δεδομένο ότι το μέτρο του clawback υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει έκτακτες καταστάσεις, ανεξάρτητα από το ότι έχει πάρει μόνιμο χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια και η ισχύς του έχει επεκταθεί και για το 2018, αυτό που μένει είναι η μείωση της χρηματοδότησης των νοσοκομείων.

Επομένως, η κυβέρνηση κάνει «επικοινωνιακή» διαχείριση στα άδεια από προμήθειες ράφια των νοσοκομείων, χωρίς να λύνει το πρόβλημα και υπονομεύει ακόμη περισσότερο την επιβίωση των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, επιβάλλοντας ένα νέο «χαράτσι». Αυτό έρχεται να προστεθεί στη μη αναστρέψιμη κατάσταση για το ελληνικό φάρμακο, την οποία διαμορφώνει η νέα μείωση στις τιμές των οικονομικών φαρμάκων, off-patent και γενόσημων, στο επίπεδο του 1 ευρώ, τα οποία παράγει η ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Διαβάστε ακόμη:

ΠΕΦ: Φιάσκο η διαπραγμάτευση – Μη αναστρέψιμη η καταστροφή για το ελληνικό φάρμακο