ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Συνθετικός αμφιβληστροειδής φακός από φυσικά βιοδιασπώμενα υλικά

Ερευνητές στη Βρετανία κατασκεύασαν τον πρώτο στον κόσμο συνθετικό αμφιβληστροειδή φακό ματιού από πολύ μαλακό υλικό. Έως τώρα, οι τεχνητοί αμφιβληστροειδείς φτιάχνονταν από σκληρά υλικά.

Συνθετικός αμφιβληστροειδής φακός από φυσικά βιοδιασπώμενα υλικά

Ο αμφιβληστροειδής φακός, ο οποίος βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού και αποτελεί το «κλειδί» για τη σωστή όραση, μετατρέπει το φως σε ηλεκτρικά σήματα, τα οποία μετά μεταδίδονται μέσω των νεύρων στον εγκέφαλο.

Ο νέος συνθετικός φακός θα βοηθήσει τους οφθαλμίατρους να παρέχουν μελλοντικά στους ασθενείς με μειωμένη όραση λιγότερο επεμβατικές και πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Το νέο συνθετικό υλικό, το οποίο αποτελεί ένα συνδυασμό υδρογέλης και κυτταρικών πρωτεϊνών, δουλεύει όπως ο αισθητήρας μιας κάμερας: τα κύτταρα μέσα στο υλικό αντιδρούν στο φως όπως τα πίξελ της κάμερας και δημιουργούν μια ασπρόμαυρη εικόνα. Το συνθετικό υλικό μπορεί να δημιουργήσει ηλεκτρικά σήματα που ενεργοποιούν τα νεύρα στο πίσω μέρος του ματιού όπως ένας κανονικός αμφιβληστροειδής.

Επειδή το νέο υλικό αποτελείται από φυσικά βιοδιασπώμενα υλικά αλλά χωρίς ζωντανό ιστό είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει μόλυνση στο μάτι, το οποίο είναι πολύ ευαίσθητο στην εισαγωγή ξένων υλικών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Βανέσα Ρεστρέπο-Σιλντ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature Scientific Reports, προς το παρόν έχουν αναπτύξει τον νέο συνθετικό μαλακό φακό μόνο σε εργαστηριακό περιβάλλον.

Τα επόμενα βήματα θα είναι η βελτίωση του νέου υλικού ώστε να αναγνωρίζει διαφορετικά χρώματα και σχήματα και η ανάπτυξη ενός πραγματικού βιοεμφυτεύματος που θα δοκιμαστεί αρχικά σε ζώα και τελικά στα μάτια ασθενών.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Διαβάστε επίσης:

Εξελιγμένη μέθοδος απεικονίζει όλο το εσωτερικό του ματιού χωρίς διαστολή της κόρης

Εξελιγμένο σύστημα για πανοραμικές, 3D εγχειρήσεις στα μάτια

Στο κοντινό μέλλον δεν θα τυφλώνονται οι άνθρωποι από γλαύκωμα - Τι δείχνει έρευνα του Στάνφορντ