Ο καλός, ο κακός και τα γονίδιά τους

Ο γενετικός μας κώδικαςαποδεικνύεται πως ακολουθεί πιστά τους κανόνες δεοντολογίας ακόμη κι αν εμείς μερικέςφορές δεν το κάνουμε.

Νέα μελέτη αποδεικνύειότι τα γονίδιά μας μπορούν να μας επιβραβεύσουν όταν είμαστε ανιδιοτελείς ή να μαςτιμωρήσουν όταν δίνουμε προτεραιότητα στις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες.

Ερευνητές από τοΠανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια UCLA κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αφούζήτησαν από 80 υγιείς εθελοντές να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τουςλόγους για τους οποίους αισθάνονται ευτυχείς και στη συνέχεια έλαβαναιματολογικά δείγματα και ανέλυσαν τα λευκά τους αιμοσφαίρια.

Οι επιστήμονες ανέκαθεν πίστευανότι η διάθεση επηρεάζει την υγεία. Ωστόσο, οι κυτταρικές λειτουργίες πουσυνδέονται με αυτήν την εικασία παρέμεναν άγνωστες μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησανοι μελέτες στο προφίλ γονιδιακής έκφρασης των λευκών αιμοσφαιρίων. Η έκφρασητων γονιδίων αποτελεί μια περίπλοκη διαδικασία με την οποία τα γονίδια καθοδηγούντην παραγωγή των πρωτεϊνών. Οι πρωτεΐνες αυτές πυροδοτούν με τη σειρά τους άλλεςδιεργασίες, οι οποίες στην περίπτωση των λευκών αιμοσφαιρίων ελέγχουν σε μεγάλοβαθμό τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος.

Αποδεικνύεται ότι διαφορετικέςεκφάνσεις της ευτυχίας σχετίζονται με διαφορετικά προφίλ γονιδιακής έκφρασης. Ειδικότερα,οι εθελοντές που δήλωσαν ότι απολαμβάνουν μια ηδονική ή καταναλωτική μορφή ευτυχίαςπαρουσίασαν υψηλά επίπεδα σε βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με τηγενικευμένη φλεγμονή. Αυτή η φλεγμονή συνδέεται άμεσα με την εμφάνιση καρκίνου,διαβήτη και καρδιαγγειακών παθήσεων. Οι ίδιοι εθελοντές είχαν επίσης χαμηλόσκορ σε άλλους δείκτες που αφορούν στην παραγωγή αντισωμάτων.

Αντιθέτως, οι εθελοντές πουβιώνουν ευδαιμονία και μια αίσθηση ευτυχίας χάρη σε έναν ανώτερο σκοπό και στηνπροσφορά τους στους συνανθρώπους τους παρουσίασαν ένα εντελώς διαφορετικόπροφίλ, με τη γονιδιακή τους έκφραση να οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα παραγωγήςαντισωμάτων και χαμηλότερα επίπεδα φλεγμονής.

Τα παραπάνω ευρήματα αποδεικνύουνπως τα γονίδιά μας «καταλαβαίνουν» τη διαφορά στον τρόπο ζωής μας. Δεν είναι βέβαιαδυνατό ο γενετικός μας κώδικας να κρίνει τη συμπεριφορά μας, επομένως οιαλλαγές στην έκφραση των γονιδίων πιθανότατα οφείλονται σε κάποια εξελικτικήστρατηγική με σκοπό το κοινό καλό.

Σε ατομικό επίπεδο, η έρευναμπορεί να μοιάζει με απειλή, ωστόσο ο επικεφαλής της έρευνας δηλώνει πως οιδιάφορες εκφάνσεις της ευτυχίας είναι δυνατό να συνυπάρχουν, απλώς κάποια από όλεςυπερισχύει.

Η έννοια του «ανώτερου σκοπού»δεν είναι κάτι αντικειμενικό και δεν απαιτεί απαραιτήτως την αυταπάρνηση, αλλάτη φιλοδοξία για κάτι περισσότερο από την άμεση και παροδική επιβεβαίωση. Με τοντρόπο αυτό, το σώμα μας μπορεί να μας ανταμείψει στην πορεία της ζωής μας.