Η υπερβολική αφοσίωση σε κάποιο άθλημα, μετά από πίεση των γονιών, μπορεί να αποτρέψει τα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να φέρει προστριβές στη σχέση τους, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα.
Η Sandra Sims, καθηγήτρια στον τομέα των ανθρωπιστικών σπουδών της Σχολής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου, δηλώνει πως οι γονείς που επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο για τις ικανότητες, την προσπάθεια ή τη συμμετοχή των παιδιών τους σε αθλητικές δραστηριότητες, μπορεί να στερήσουν από το παιδί τη χαρά του παιχνιδιού.
«Οι μικροί αθλητές έχουν δύο βασικές ανάγκες που πρέπει να καλύπτονται: η μία είναι να αισθάνονται πως αξίζουν και η άλλη είναι να περνούν καλά», εξηγεί η Sims.
«Εάν ένα άθλημα σταματά να είναι διασκεδαστικό –κι αυτό συμβαίνει όταν μοιάζει περισσότερο με υποχρέωση– τότε το παιδί θα επιλέξει να σταματήσει.»
Ο Josh Klapow, επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας, προσθέτει ότι οι καλές προθέσεις των γονέων πολλές φορές εμποδίζουν το παιδί να ευχαριστηθεί ένα άθλημα.
«Οι διενέξεις προκύπτουν όταν αδυνατούμε να διαχωρίσουμε τι θέλουμε για το παιδί μας και τι θέλαμε εμείς παλαιότερα», δηλώνει ο Klapow. «Όταν δεν μπορούμε να δούμε τη διαχωριστική γραμμή, τότε ξεκινούν τα προβλήματα.»
Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι η εμμονή με τα αθλητικά δρώμενα μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα και στην ενήλικη ζωή, ασχέτως εάν κάποιος έχει παιδιά. Μια σοβαρή ένδειξη είναι όταν ένα άτομο απουσιάζει από οικογενειακές συναθροίσεις ή γίνεται βίαιο λόγω ενός αθλήματος.
Ο ίδιος συμβουλεύει: «Ακούστε τους γύρω σας. Εάν ένας φίλος ή συγγενής πιστεύει ότι ξεπερνάτε τα όρια, θα πρέπει να βρείτε το θάρρος να το ελέγξετε.»
