ΠΙΣ: Ζητά την ανάκληση της απόφασης για συνταγογράφηση από νοσηλευτές
Ως απόφαση προεκλογικού χαρακτήρα χαρακτηρίζει ο ΠΙΣ την υπουργική απόφαση της 19ης Ιανουαρίου 2015, η οποία καθορίζει τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες των νοσηλευτών και τους δίνει το δικαίωμα συνταγογράφησης σε ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων.
Παράλληλα, ο ΠΙΣ τονίζει ότι η απόφαση αυτή ευτελίζει τόσο την πολιτική ζωή όσο και την ιατρική λειτουργία.
«Τιμούμε τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές, συνεργαζόμαστε στενά στα νοσοκομεία και στις πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαθίσταται η ιατρική λειτουργία με την υψηλή επιστημονική γνώση και την τεκμηριωμένη εμπειρία που διαθέτει», αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΠΙΣ.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΙΣ, κ. Μιχάλη Βλασταράκο, η απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί άμεσα «διότι αποτελεί μεγάλη προσβολή προς το ιατρικό λειτούργημα και τους πολίτες, τη στιγμή μάλιστα που προωθήθηκε πέντε ημέρες προ των εκλογών, χωρίς καν να υπάρξει συζήτηση με τα θεσμικά όργανα των ιατρών και κυρίαρχα τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, αλλά ούτε γνωμοδότηση του ΚΕΣΥ».
Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι τέτοιες αποφάσεις δημιουργούν μεγάλες παρενέργειες όσον αφορά τις σχέσεις συνεργασίας ιατρού και νοσηλευτή αλλά και στην προστασία της υγείας του Ελληνικού λαού, ενώ τονίζεται ότι ο νοσηλευτής δεν λειτουργεί ποτέ αυτόνομα αλλά πάντοτε κάτω από τις ιατρικές οδηγίες.
Ο ΠΙΣ προειδοποιεί ότι η απόφαση αυτή αντίκειται στις διατάξεις του Συντάγματος - Άρθρο 5, παράγραφος 5 και Άρθρο 21, παράγραφος 3 και αν δεν ακυρωθεί από τον ίδιο τον Υπουργό θα προσφύγει για την ανάκλησή της στη Δικαιοσύνη.
Παράλληλα, μέσω του προέδρου του κ. Μ. Βλασταράκου εξηγεί αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους είναι αντίθετος στη συνταγογράφηση φαρμάκων από τους νοσηλευτές:
-Όταν κάποιος συνταγογραφεί χωρίς να γνωρίζει το φάρμακο, μπορεί να δηλητηριάσει τον ασθενή
-Ο γιατρός γνωρίζει το φάρμακο και γνωρίζει και τον ασθενή. Δηλαδή έχει τη γνώση της φαρμακοκινιτικής του κάθε φαρμάκου μέσα στον οργανισμό, τη γνώση των πιθανών αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα, και, πάνω από όλα, έχει τη γνώση της παθοφυσιολογίας στον οργανισμό του αρρώστου. Ακόμη και τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. χρήζουν ιατρικές γνώσεις κλινικής φαρμακολογίας για να είναι ασφαλή στη συγχορήγησή τους με άλλα ΣΥ.ΦΑ.
-Ο φαρμακοποιός γνωρίζει τη φαρμακολογία, αλλά όχι την παθοφυσιολογία στα υποκείμενα νοσήματα του ασθενή. Ο νοσηλευτής διδάσκεται κάποια στοιχεία ιατρικής, αλλά δεν έχει τη γνώση και την εκπαίδευση της κλινικής εκτίμησης, της διαγνωστικής προσέγγισης και της θεραπευτικής επιλογής με ΑΣΦΑΛΕΙΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
-Η θεραπεία του ασθενή, ανά τον κόσμο, από την εποχή του Ιπποκράτη έως και σήμερα που την άλλαξε ο Υπουργός Υγείας της Ελλάδας (3 μέρες πριν τις εκλογές), ανήκει αποκλειστικά στους γιατρούς!
-Η άγνοια μπορεί να αποβεί μοιραία. Αν κάποιος «αδαής», που δε γνωρίζει ούτε τη φαρμακολογία του φαρμάκου ή ούτε την παθοφυσιολογία του αρρώστου, συνταγογραφήσει ένα φάρμακο, τότε ο ασθενής κινδυνεύει να νοσήσει, να υποθεραπευθεί, να παρουσιάσει επιπλοκές από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χορηγούμενων φαρμάκων, ή ακόμη σε σοβαρές καταστάσεις, να πεθάνει.
-Σε κάθε ασθενή, η χορήγηση ενός φαρμάκου (π.χ. αντιδιαρροικού) μπορεί να προκαλέσει αλληλεπιδράσεις με άλλα που ήδη παίρνει ο ασθενής. Αυτός ο έλεγχος και η παρακολούθηση των αλληλεπιδράσεων μπορεί να γίνει μόνο από το θεράποντα γιατρό.
Διότι, αν ένας μη γιατρός χορηγήσει το αντιδιαρροικό σε ασθενή που λαμβάνει ήδη αντιεπιληπτική ή αντιψυχωσική αγωγή και το φάρμακο αυτό έχει μεγάλη φαρμακολογική «συγγένεια δέσμευσης» με τα λευκώματα στο αίμα, θα αυξήσει κατά πολύ τη συγκέντρωση και θα επιφέρει ανεξέλεγκτα υψηλά επίπεδα του αντιεπιληπτικού ή του αντιψυχωστικού φαρμάκου στο αίμα, προκαλώντας στον οργανισμό τοξικότητα. Ή και το αντίθετο: αν στη συγχορήγησή των φαρμάκων, η «συγγένεια δέσμευσης» είναι μικρή, τότε τα φάρμακα δεν απορροφώνται, και, ο ασθενής μπορεί να μείνει ακάλυπτος από τη θεραπεία του.
-Κάθε φάρμακο που συγχορηγείται με οποιοδήποτε άλλο, πρέπει να δίδεται από το γιατρό γιατί είναι ο μόνος που έχει τις γνώσεις και την εκπαίδευση να αξιολογήσει το κλινικό αποτέλεσμα του φαρμάκου και την ασφάλεια του για τον ασθενή του.
-Ας σημειωθεί δε ότι παροδικές καταστάσεις σε υγιείς (π.χ. διάρροια) αλλάζουν το φαρμακολογικό προφίλ των φαρμάκων διότι μηδενίζεται σχεδόν η δυνατότητα απορρόφησης των από του στόματος (p.o.) φαρμάκων από το γαστρεντερικό βλεννογόνο, κατά τη διάρκεια του διαρροϊκού συνδρόμου.
-Ένα παραπάνω σε βρέφη και μικρά παιδιά, χρειάζεται απόλυτη ιατρική καθοδήγηση των κατάλληλων δόσεων ανά ηλικία από κάθε φάρμακο, ώστε να αποφευχθεί η τοξικότητα και οι επιβλαβείς δράσεις του στον ανατασσόμενο οργανισμό.
Διαβάστε επίσης:
