ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑΣ

Ξανθός: Ναι στην Ευρωπαϊκή συνεργασία για την υγεία - Όχι στην Ευρώπη φρούριο

Την αναγκαιότητα η Υγεία να αποτελέσει πρόταγμα ισότητας, να αρθούν οι ανισότητες και να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με συγκεκριμένο σχέδιο, τόνισε χθες ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, στην εισήγησή του σε ημερίδα του υπουργείου Υγείας της Κύπρου και του ΠΟΥ Ευρώπης για τις μεταρρυθμίσεις στην Υγεία στη Λευκωσία. 

Ξανθός: Ναι στην Ευρωπαϊκή συνεργασία για την υγεία - Όχι στην Ευρώπη φρούριο

Θεωρούμε επίσης ότι η απάντηση στους κινδύνους και στις απειλές της σημερινής εποχής δεν μπορεί να είναι η «Ευρώπη φρούριο», δεν μπορεί να είναι η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η επιστροφή στην Ευρώπη των εθνικισμών και της μισαλλοδοξίας, τόνισε με έμφαση ο υπουργός Υγείας και πρόσθεσε:

«Επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν «υγειονομικά σύνορα» και η διακινδύνευση στον τομέα της Υγείας μας αφορά όλους, η μόνη αποτελεσματική και βιώσιμη προοπτική είναι η ευρωπαϊκή και περιφερειακή συνεργασία, η ανταλλαγή πληροφορίας, γνώσης και καλών πρακτικών, η ετοιμότητα και η ανταποκρισιμότητα σε επείγουσες υγειονομικές απειλές, η κοινή στρατηγική απέναντι στη φαρμακοβιομηχανία, ακόμα και οι κοινές προμήθειες αγαθών ζωτικής σημασίας όπως τα «ορφανά φάρμακα» ή τα εμβόλια».

Ναι στις μεταρρυθμίσεις όχι στις ανισότητες

Για την ελληνική κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας δεν υπάρχει δίλημμα «ναι ή όχι στις μεταρρυθμίσεις» στο χώρο της Υγείας, συνέχισε και συμπλήρωσε:

«Είναι προφανές ότι για την ενδυνάμωση και βιωσιμότητα των Συστημάτων Υγείας είναι αναγκαίες οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά πάνω απ’ όλα είναι αναγκαία η υπέρβαση της λιτότητας και των οικονομικών εμποδίων στην καθολική κάλυψη, στην ΠΦΥ και στη Δημόσια Υγεία.

Το ερώτημα είναι με ποιο πολιτικό σχέδιο, με τι στόχο, με ποιο κοινωνικό πρόσημο, με ποιους πόρους; Με στόχο την καθολική κάλυψη και την ισότιμη φροντίδα μέσω ενός αξιόπιστου Δημόσιου Συστήματος Υγείας ή με προτεραιότητα στη λειτουργία της αγοράς και στη δημιουργία «ζωτικού χώρου» για την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα; Με κοινωνική «μεροληψία» υπέρ των αδύναμων ή με λογική αποδοχής και δικαιολόγησης των υγειονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων; Mε αύξηση του «δημοσιονομικού χώρου» για Δημόσια Υγεία και Κοινωνικό Κράτoς ή με διαιώνιση των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και μετακύλιση του κόστους στον ασθενή;

Γιατί η Υγεία είναι πρωτίστως ένα πρόταγμα ισότητας. Χρειάζεται λοιπόν ισχυρή πολιτική δέσμευση και βούληση για να βρεθεί η Υγεία στο επίκεντρο της κοινωνικής φροντίδας, για να αποτελέσει ένα κρίσιμο δείκτη βιώσιμης ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής και ευημερίας. Η επένδυση στην Υγεία είναι επένδυση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην κοινωνική σταθερότητα, στον περιορισμό της φτώχειας και των ανισοτήτων, στην ενδυνάμωση του Κοινωνικού Κράτους, του Κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας».

Ενδυνάμωση του προσωπικού

Αναφερόμενος στο ανθρώπινο δυναμικό του συστήματος υγείας, ο υπουργός, υπογράμμισε:

«Κρίσιμο ζήτημα είναι η στήριξη και ενδυνάμωση του ανθρώπινου δυναμικού του Συστήματος Υγείας, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της απόδοσης και της αποτελεσματικότητάς του. Το brain drain, τα κενά στη στελέχωση των νοσοκομείων, ιδιαίτερα στην επαρχία και στις άγονες – νησιωτικές περιοχές, η αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών από το ΕΣΥ λόγω της κρίσης και οι χαμηλές αποδοχές των γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού, έχουν δημιουργήσει περιβάλλον μεγάλης εργασιακής πίεσης και αυξημένου επιπολασμού του burn out. Χρειάζεται συστηματική προσπάθεια και διατομεακή προσέγγιση (Υγεία-Εκπαίδευση-Εργασία-Οικονομία) για να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και αμοιβής, να εξασφαλιστεί η συνεχιζόμενη εκπαίδευση του προσωπικού και η αξιολόγηση της ποιότητας των υπηρεσιών, να ενισχυθεί η απασχόληση και η σταθερή εργασία στο ΕΣΥ».

Η υγεία ολιστική

Τέλος, επανέλαβε πως η συνεχιζόμενη κρίση είναι άμεσα συνυφασμένη με την φτωχοποίηση της κοινωνίας, τονίζοντας, πως «Με αυτή την έννοια, η Υγεία είναι μια ολιστική υπόθεση που υπερβαίνει την Ιατρική, τα Συστήματα Υγείας και τη θεραπεία της ασθένειας. Και φυσικά, είναι μια πολιτική υπόθεση, αφού προαπαιτεί ριζικές αλλαγές και μετασχηματισμούς στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο και κυρίως απαιτεί πολιτικές άρσης των ανισοτήτων και κοινωνικής αναδιανομής».