Ακράτεια της εξώπορτας: Τι περιγράφει το φαινόμενο και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί

Το φαινόμενο περιγράφεται συχνά ως «ακράτεια της εξώπορτας» και οι ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν βρει τον τρόπο να μειώσουν τη συχνότητα των επεισοδίων που πυροδοτούν τέτοια ερεθίσματα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασκήσεις ενσυνειδητότητας και η διέγερση του εγκεφάλου συνέβαλαν στη μείωση των επεισοδίων ακράτειας που βιώνουν τα άτομα με «ακράτεια της εξώπορτας».

«Η ακράτεια είναι ένα σοβαρό πρόβλημα», δήλωσε η ερευνήτρια Becky Clarkson, συνδιευθύντρια του Κέντρου Έρευνας για την Ακράτεια του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ.

«Οι διαρροές της ουροδόχου κύστης μπορεί να είναι πραγματικά τραυματικές. Οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται ότι δεν μπορούν να βγουν έξω και να κοινωνικοποιηθούν ή να ασκηθούν επειδή ανησυχούν ότι θα έχουν κάποιο ατύχημα. Ειδικά για τους ηλικιωμένους, αυτό οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, κατάθλιψη και λειτουργική παρακμή», πρόσθεσε.

Η «ακράτεια της εξώπορτας» ή ακράτεια Latchkey είναι η επείγουσα ανάγκη ούρησης, την οποία προκαλούν συγκεκριμένα ερεθίσματα. Εκτός από αυτά που περιεγράφηκαν παραπάνω, άλλα γνωστά ερεθίσματα είναι το να βλέπει ή να ακούει κανείς τρεχούμενο νερό ή να περνάει μπροστά από δημόσια τουαλέτα.

Σε προηγούμενη μελέτη, οι ερευνητές συνέδεσαν την ακράτεια της εξώπορτας με μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται ραχιαίος πλάγιος προμετωπιαίος φλοιός, η οποία συνδέεται με γνωστικές και συμπεριφορικές διαδικασίες, όπως είναι η λήψη αποφάσεων, ο προγραμματισμός, η διαδικασία επιβράβευσης.

«Ο προμετωπιαίος φλοιός είναι η έδρα του γνωστικού ελέγχου. Είναι το κέντρο της εκτελεστικής λειτουργίας της ουροδόχου κύστης, το τμήμα του εγκεφάλου που σάς λέει: "Είναι ώρα να πάτε στην τουαλέτα. Πρέπει να βρείτε κάπου να πάτε"», λένε οι ερευνητές, οι οποίοι δοκίμασαν πιθανούς τρόπους για να περιορίσουν αυτή την εγκεφαλική αντίδραση.

Μελέτησαν 61 γυναίκες άνω των 40 ετών που είχαν συχνά επεισόδια επείγουσας ούρησης, τις οποίες χώρισαν σε τρεις ομάδες.

Τα μέλη της μιας ομάδας έκαναν άσκηση ενσυνειδητότητας (mindfulness) διάρκειας 20 λεπτών ενώ έβλεπαν φωτογραφίες που προκαλούσαν την ανάγκη ούρησης.

Τα μέλη της δεύτερης ομάδας υποβλήθηκαν σε εγκεφαλική διέγερση με ηλεκτρόδια που τοποθετήθηκαν στο κρανίο τους, ενώ τα μέλη της τρίτης ομάδας έκαναν ασκήσεις ενσυνειδητότητας αλλά και εγκεφαλική διέγερση.

Οι ασκήσεις ενσυνειδητότητας έδιναν οδηγίες στους συμμετέχοντες να εστιάσουν την προσοχή τους σε διαφορετικά μέρη του σώματός τους με συγκεκριμένη σειρά, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης της αίσθησης της ουροδόχου κύστης.

Και οι τρεις ομάδες παρουσίασαν μείωση της επείγουσας ανάγκης για ούρηση και λιγότερες διαρροές μετά την ολοκλήρωση τεσσάρων συνεδριών στο ιατρείο σε διάστημα 5-6 ημερών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα.

Η βελτίωση ήταν παρόμοια με αυτή που αναφέρθηκε για άλλες θεραπείες, όπως η φαρμακευτική αγωγή ή η θεραπεία του πυελικού εδάφους.

«Αν και απαιτείται περισσότερη έρευνα, τα αποτελέσματα είναι πραγματικά ενθαρρυντικά, επειδή δείχνουν ότι ένα εργαλείο συμπεριφοράς όπως η ενσυνειδητότητα, μπορεί να είναι μια εναλλακτική ή πρόσθετη μέθοδος για τη βελτίωση των συμπτωμάτων», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Cynthia Conklin, αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.

Πάνω από το 90% των συμμετεχουσών ολοκλήρωσαν τη μελέτη, σημείωσε η Conklin.

«Νομίζω ότι η ακράτεια είναι τόσο μεγάλο ταμπού και πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν γι' αυτό, οπότε συχνά δεν συνειδητοποιούν καν ότι υπάρχουν θεραπείες. Δεν χρειάζεται όμως να υποφέρετε σιωπηλά», πρόσθεσε.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Continence.