Οι άνθρωποι με άνοια ζουν περισσότερο - Πώς εξηγείται το φαινόμενο

Η σημαντική πρόοδος που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στη διάγνωση και τη φροντίδα της άνοιας, έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη επιβίωση των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με τη νευροεκφυλιστική πάθηση.Πολυεθνική μελέτη του Πανεπιστημίου του Γουότερλου ανέλυσε δεδομένα για περισσότερους από 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους άνω των 60 ετών που ζουν με άνοια σε οκτώ περιοχές του πλανήτη μεταξύ 2000 και 2018.

Διαπίστωσε ότι σε πέντε από αυτές τις περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Οντάριο του Καναδά, ο κίνδυνος θανάτου σήμερα είναι χαμηλότερος από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.

«Η άνοια αποτελεί παγκόσμια προτεραιότητα της δημόσιας υγείας», δήλωσε η Δρ. Hao Luo, καθηγήτρια στη Σχολή Επιστημών Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου και κύριος συγγραφέας της μελέτης.

«Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η επιβίωση των ατόμων που ζουν με άνοια ποικίλλει με την πάροδο του χρόνου και μεταξύ των συστημάτων υγείας, μπορεί να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικών να αξιολογήσουν τον πραγματικό αντίκτυπό της στις υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής φροντίδας», είπε.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης οφείλεται κατά κύριο λόγο σε παράγοντες όπως είναι η πρόοδος στην πρόληψη και τη φροντίδα της άνοιας τα τελευταία χρόνια, καθώς και σε πιο αποτελεσματικές φαρμακευτικές θεραπείες και ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες ενός ατόμου.

«Η γνώση της επιβίωσης μετά τη διάγνωση της άνοιας, είναι σημαντική για τα άτομα που ζουν με άνοια και τα μέλη των οικογενειών τους προκειμένου να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την επακόλουθη φροντίδα, για τους κλινικούς ιατρούς προκειμένου να βελτιώσουν την πρόγνωση και τη φροντίδα των ατόμων που ζουν με άνοια και για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής προκειμένου να βελτιώσουν την εκτίμηση του πραγματικού φορτίου ασθενειών που φέρουν σήμερα τα συστήματα υγείας», δήλωσε η Luo.

Από τις οκτώ περιοχές της μελέτης (Οντάριο, Ηνωμένο Βασίλειο, Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Χονγκ Κονγκ, Φινλανδία, Γερμανία και Νέα Ζηλανδία), μόνο η Νέα Ζηλανδία παρουσίασε αύξηση του κινδύνου θανάτου μετά την αρχική διάγνωση άνοιας. Τα δεδομένα από τη Φινλανδία και τη Γερμανία ήταν ασαφή.

«Με έκπληξη παρατηρήσαμε μια σταθερή αύξηση του κινδύνου θνησιμότητας στη Νέα Ζηλανδία μεταξύ 2014 και 2018», δήλωσε η Luo.

«Αργότερα διαπιστώσαμε ότι αυτό συνέπεσε με μια εθνική προσπάθεια να μετατοπιστεί η διάγνωση και η διαχείριση της μη επιπλεγμένης άνοιας στην πρωτοβάθμια περίθαλψη για να απελευθερωθούν εξειδικευμένες υπηρεσίες. Με μεγαλύτερη συμμετοχή της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, τα άτομα που ζουν με άνοια είναι πιο πιθανό να προσέλθουν σε νοσοκομεία σε πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου, οδηγώντας σε υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας μετά την πρώτη καταγραφή διάγνωσης άνοιας στο νοσοκομείο».

Η σταθερά παρατηρούμενη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας σε πέντε από τις περιοχές αντιπροσώπευε το 84% όλων των συμμετεχόντων. Ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν, η Φινλανδία και η Γερμανία έχουν ήδη θεσπίσει ή αναπτύσσουν εθνικές στρατηγικές για την άνοια.

Η Luo δήλωσε ότι η μελλοντική της έρευνα θα εξετάσει τον ρόλο που παίζουν οι συννοσηρότητες.

«Για να αναλύσουμε πολυεθνικά δεδομένα χρησιμοποιώντας μια τυποποιημένη προσέγγιση, έγιναν ορισμένοι συμβιβασμοί, συμπεριλαμβανομένης της μη συνεκτίμησης του αντίκτυπου των συννοσηροτήτων στην επιβίωση από την άνοια. Μία από τις μελλοντικές ερευνητικές κατευθύνσεις είναι να κατανοήσουμε τα πρότυπα της συννοσηρότητας και πώς αυτά επηρεάζουν την επιβίωση ατόμων με άνοια», κατέληξε.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Communications Medicine.