Καρκίνος εντέρου: Πώς μπορεί να αυξήσει κάποιος το προσδόκιμο ζωής

Με οφέλη που ανταγωνίζονται ορισμένα φάρμακα, οι ειδικοί δήλωσαν ότι τα κέντρα καρκίνου και τα ασφαλιστικά προγράμματα θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να καθιερώσουν την άσκηση ως νέο πρότυπο φροντίδας για τους επιζώντες από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Μέχρι τότε, οι ασθενείς μπορούν να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα μετά τη θεραπεία, γνωρίζοντας ότι συμβάλλουν στην πρόληψη της επανεμφάνισης του καρκίνου.

Είναι η πρώτη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή που δείχνει πώς η άσκηση μπορεί να βοηθήσει τους επιζώντες από καρκίνο.

Τα προηγούμενα στοιχεία βασίζονταν στη σύγκριση σωματικά δραστήριων ατόμων με άτομα που έκαναν καθιστική ζωή, μια μέθοδος που δεν μπορεί να αποδείξει σχέση αιτίας και αποτελέσματος. Η νέα μελέτη, που διεξήχθη στον Καναδά, την Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, συνέκρινε άτομα που επιλέχθηκαν τυχαία για ένα πρόγραμμα άσκησης με άτομα που έλαβαν τυπική ενημέρωση.

«Είναι η υψηλότερη ποιότητα αποδεικτικών στοιχείων που μπορεί να επιτευχθεί», δήλωσε η Δρ. Julie Gralow, επικεφαλής της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας. «Με χαροποίησαν ιδιαίτερα τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, γιατί είναι κάτι που προωθώ εδώ και πολύ καιρό, αλλά με λιγότερο ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία».

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 889 ασθενείς με θεραπεύσιμο καρκίνο του παχέος εντέρου που είχαν ολοκληρώσει τη χημειοθεραπεία. Στους μισούς δόθηκαν πληροφορίες που προωθούσαν τη σωματική άσκηση και τη διατροφή. Οι άλλοι συνεργάστηκαν με έναν προπονητή, τον οποίο συναντούσαν κάθε δύο εβδομάδες για ένα χρόνο και στη συνέχεια κάθε μήνα για τα επόμενα δύο χρόνια.

Οι προπονητές βοήθησαν τους συμμετέχοντες να βρουν τρόπους να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα. Πολλοί επέλεξαν να περπατούν για περίπου 45 λεπτά αρκετές φορές την εβδομάδα.

Μετά από οκτώ χρόνια, τα άτομα που συμμετείχαν στο οργανωμένο πρόγραμμα άσκησης όχι μόνο έγιναν πιο δραστήρια από αυτά της ομάδας ελέγχου, αλλά είχαν επίσης 28% λιγότερα κρούσματα καρκίνου και 37% λιγότερους θανάτους από οποιαδήποτε αιτία.

«Όταν είδαμε τα αποτελέσματα, μείναμε άναυδοι», είπε ο συν-συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Christopher Booth, ογκολόγος στο Kingston Health Sciences Centre στο Kingston του Οντάριο.

Τα προγράμματα άσκησης αποτελούν «μια εξαιρετικά προσιτή παρέμβαση που θα κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα, να έχουν λιγότερες υποτροπές καρκίνου και θα τους βοηθήσει να ζήσουν περισσότερο».

Οι ερευνητές συνέλεξαν αίμα από τους συμμετέχοντες και θα αναζητήσουν στοιχεία που συνδέουν την άσκηση με την πρόληψη του καρκίνου, είτε μέσω της επεξεργασίας της ινσουλίνης είτε μέσω της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος ή μέσω άλλων παραγόντων.

Αυτού του είδους η αλλαγή συμπεριφοράς μπορεί να επιτευχθεί όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στα οφέλη της άσκησης, όταν βρίσκουν τρόπους να την κάνουν διασκεδαστική και όταν υπάρχει μια κοινωνική συνιστώσα, είπε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Kerry Courneya, ο οποίος μελετά την άσκηση και τον καρκίνο στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα, στον Καναδά. Τα νέα στοιχεία θα δώσουν στους ασθενείς με καρκίνο ένα λόγο να παραμείνουν σωματικά δραστήριοι.

«Τώρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η άσκηση αυξάνει την επιβίωση», είπε ο Courneya.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση New England Journal of Medicine.