Οι μισές μητέρες παιδιών με αυτισμό έχουν υψηλά καταθλιπτικά συμπτώματα
Ανανεώθηκε:
Περίπου το 50% όλων των μητέρων με παιδιά που είχαν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ανέπτυξαν αυξημένα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε διάστημα 18 μηνών, ενώ τα ποσοστά ήταν πολύ χαμηλότερα (6% έως 13,6%) για τις μητέρες με νευροτυπικά παιδιά την ίδια περίοδο, αναφέρουν οι ερευνητές.
Περίπου το 50% των μητέρων που τα παιδιά τους παρουσίασαν διαταραχή του φάσματος του αυτισμού παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε διάστημα 18 μηνών, ενώ τα ποσοστά ήταν πολύ χαμηλότερα (6% έως 13,6%) για τις μητέρες με νευροτυπικά παιδιά την ίδια περίοδο, αναφέρουν ερευνητές του UCSF σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Family Process.
Επιπλέον, ενώ προηγούμενες μελέτες δείχνουν ότι η ύπαρξη ενός γονέα με κατάθλιψη αυξάνει τον κίνδυνο τα παιδιά να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και συμπεριφοράς, αυτή η μελέτη διαπίστωσε κάτι διαφορετικό.
«Καταλάβαμε ότι τα υψηλότερα συμπτώματα κατάθλιψης των μητέρων δεν αύξησαν τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών με αυτιστικό παιδί που βιώνουν πολύ άγχος», δήλωσε η Danielle Roubinov, PhD, επίκουρη καθηγήτρια του UCSF στο τμήμα ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών και πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
«Το να είσαι γονέας ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι πολύ δύσκολο καθημερινά», σημείωσε η Elissa Epel, PhD, καθηγήτρια του UCSF στο τμήμα ψυχιατρικής και συμπεριφορικής επιστήμης και ανώτερη συγγραφέας της μελέτης. «Είναι ένα παράδειγμα χρόνιου στρες, γι 'αυτό επικεντρωνόμαστε στη φροντίδα των μητέρων και στις επιπτώσεις στην υγεία τους».
«Γνωρίζουμε ήδη από αυτό το δείγμα ότι οι μητέρες με σοβαρότερη κατάθλιψη τείνουν να έχουν σημάδια ταχύτερης βιολογικής γήρανσης, όπως χαμηλότερα επίπεδα της αντιγηραντικής ορμόνης klotho και των ηλικιωμένων ανοσοκυττάρων, κατά μέσο όρο», πρόσθεσε η Epel. Με τη συγκεκριμένη έρευνα θέλαμε να καταλάβουμε τον αντίκτυπο της κατάθλιψής τους στο παιδί τους και το αντίστροφο».
Μονόδρομος
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών δημιούργησαν υψηλότερα επίπεδα μητρικής κατάθλιψης, ανεξάρτητα από την κατάσταση του αυτιστικού παιδιού. Ωστόσο, δεν διέκριναν το αντίστροφο αποτέλεσμα.
«Το εύρημα ότι η μητρική κατάθλιψη δεν οδηγεί σε επιδείνωση των παιδικών συμπτωμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις μητέρες παιδιών με αυτισμό για να βοηθήσει στην ανακούφιση της ενοχής που αισθάνονται πολλές γυναίκες για τα προβλήματα διάγνωσης και συμπεριφοράς των παιδιών τους», δήλωσε η Roubinov. «Ελπίζουμε ότι αυτά τα ευρήματα θα καθησυχάσουν τις μητέρες που παλεύουν με κάποια μορφή κατάθλιψης καθώς διέπονται από υψηλό στρες λόγω της χρόνιας φροντίδας του αυτιστικού παιδιού τους. Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η κατάθλιψή τους πιθανότατα δεν επιδεινώνει τα προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού τους».
Η αυτοκατηγορία και η ενοχή μεταξύ των γονέων των παιδιών με αυτισμό είναι κοινή και δημιουργεί επιδείνωση της κατάθλιψης και χαμηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή με την πάροδο του χρόνου, δείχνει η προηγούμενη έρευνα της ομάδας.
Στην τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές μέτρησαν επανειλημμένα τη μητρική κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών σε 86 μητέρες σε διάστημα 18 μηνών. Οι μισές από τις μητέρες είχαν παιδιά με αυτισμό και οι μισές είχαν νευροτυπικά παιδιά. Το ηλικιακό εύρος των παιδιών στη μελέτη ήταν ηλικίας 2 έως 16 ετών, αν και η πλειοψηφία (75%) των παιδιών ήταν μικρότερα.
Η μητρική κατάθλιψη μετρήθηκε χρησιμοποιώντας τον κατάλογο καταθλιπτικών συμπτωμάτων, μια κλίμακα αυτοαναφοράς που συμπληρώθηκε από τις μητέρες. Η συμπεριφορά των παιδιών μετρήθηκε μέσω της μητρικής αναφοράς στην κλίμακα προκλητικής συμπεριφοράς του παιδιού, η οποία επικεντρώνεται στην εξωτερίκευση συμπεριφορών όπως τα ξεσπάσματα, η επιθετικότητα και η περιφρόνηση. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει επίσης να εξετάσουν τις συσχετίσεις μεταξύ της μητρικής κατάθλιψης και των συμπτωμάτων εσωτερίκευσης των παιδιών (π.χ. απόσυρση, άγχος, συναισθηματική αντιδραστικότητα).
Λιγοστές οι μελέτες
Αμφίδρομες συσχετίσεις μεταξύ της μητρικής κατάθλιψης και των προβλημάτων συμπεριφοράς των παιδιών έχουν αναφερθεί σε προηγούμενη έρευνα. Ωστόσο, λίγες μελέτες έχουν εξετάσει αυτές τις σχέσεις σε οικογένειες με αυτισμό.
Οι οικογένειες με αυτισμό τείνουν να βιώνουν περισσότερες συζυγικές συγκρούσεις, χαμηλότερη ικανοποίηση από σχέσεις και πολλές άλλες προκλήσεις, δήλωσε η Roubinov.
«Ένα αγχωτικό οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει τα μέλη της οικογένειας και θα μπορούσε να αλλάξει τους τρόπους με τους οποίους οι μητέρες και τα παιδιά σχετίζονται μεταξύ τους», είπε. «Θέλαμε να δούμε αν η σχέση μεταξύ μητρικής και παιδικής ψυχικής υγείας ήταν διαφορετική στο πλαίσιο ενός οικογενειακού συστήματος υψηλού στρες, όπως όταν ένα παιδί έχει αυτισμό».
Αν και η μελέτη αναγνώρισε ότι οι οικογένειες με παιδί με αυτισμό βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους, οι συγγραφείς ήταν επιφυλακτικοί για να σημειώσουν ότι το άγχος δεν είναι το μόνο καθοριστικό χαρακτηριστικό τους.
«Πολλές μητέρες παιδιών με αυτισμό αναφέρουν επίσης υψηλά επίπεδα συναισθηματικής εγγύτητας και θετικές αλληλεπιδράσεις με τα παιδιά τους», δήλωσε η Roubinov. «Αυτές είναι σημαντικές εμπειρίες στις οποίες μπορούν να βασιστούν υποστηρικτικά προγράμματα».
Μετά τη μελέτη, οι ερευνητές προσέφεραν μαθήματα ενσυνειδητότητας σε όλους τους γονείς για να βοηθήσουν στη διαχείριση του άγχους των γονέων. «Οι γονείς ήταν ευγνώμονες που μοιράστηκαν κοινές προκλήσεις και έμαθαν εσωτερικές στρατηγικές για να το αντιμετωπίσουν», δήλωσε η Epel. «Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η ενσυνειδητότητα μπορεί να βοηθήσει με το άγχος των γονέων και διαπιστώσαμε επίσης ότι οι γονείς έδειξαν βελτιωμένη ψυχική υγεία».
Είναι σημαντικό να βιώνετε και να παρατηρείτε θετικά συναισθήματα και χαρά, παρά το γεγονός ότι διαχειρίζεστε μια πιο δύσκολη κατάσταση σε σχέση με άλλους γονείς, δήλωσε η Epel.
«Δεδομένων των επιπτώσεων του χρόνιου στρες στην υγεία και τη διάθεση, οι γονείς που φροντίζουν αυτιστικά παιδιά χρειάζονται εξαιρετική συναισθηματική υποστήριξη εκτός από τις ειδικές υπηρεσίες για το παιδί τους», είπε. «Είναι τόσο ζωτικής σημασίας να παρέχουμε υποστήριξη για την ψυχική υγεία των γονέων όσο και για την ψυχική υγεία των παιδιών».
Πηγή: sciencedaily.com
